Sandra woont in Schiedam in een sociale huurwoning. Haar huis zit vol met schimmel en vocht, wat slecht is voor haar gezondheid. Zeker omdat ze astma heeft. Maar de woningbouw doet er niets aan.
Vermogende Nederlanders hebben een veel hogere levensverwachting dan mensen die het niet zo breed hebben, laat Sander Schimmelpenninck zien in zijn docuserie Sander en de kloof.
Sandra woont ironisch genoeg aan de Schimmelpenninckstraat. Maar luxe of rijkdom is nergens te bekennen. De flat waar ze woont is afgeschreven en staat al jaren op de lijst om gesloopt te worden. In het huis is geen verwarming aanwezig, alleen een gaskachel.
De muren van het huis zitten vol met zwarte schimmelplekken, en de kwaliteit van de ramen en kozijnen is zo slecht dat het regenwater aan de binnenkant van de ramen staat. Ook de badkamer en keuken zien er armoedig en gebrekkig uit.
“De verhuurder moet dit toch gewoon fixen”, zegt Schimmelpenninck verontwaardigd als hij door het huis wordt geleid. “Dat is toch je plicht. Wat een eikels joh, dit kun je toch niet maken.”
De woningbouw doet er niets aan. “Ik heb urgentie aangevraagd. Ik heb een papier van de arts dat ik mij niet lekker voel, ik ben geboren met astma”, vertelt Sandra. “Hier is zwarte schimmel. De arts zegt dat dat niet mag.” Maar Sandra krijgt geen urgentie van de woningbouw. “Die zeggen dat ik niet ziek genoeg ben.”
Sandra heeft per maand dertig euro te besteden. Daar moet ze zichzelf en haar zoon van zien te onderhouden. “Het is zwaar. Soms als je ziek bent bijvoorbeeld, dan krijg je extra rekeningen die je moet betalen.” Zo is ze net bij de tandarts geweest voor een gebroken tand. “Hoe ik dat ga betalen, weet ik niet.”
Benieuwd naar de uitzending? Kijk Sander en de kloof hier terug.
Sander Schimmelpenninck laat in zijn serie zien: hard werken loont niet meer
