Stapsgewijs beginnen ze te experimenteren met hun eetpatroon. Van alleseters naar vegetariërs, veganisten, fruitarians (ja, alleen fruit eten) en liquidarians (alleen sappen drinken, sporadisch aangevuld met zaden en noten), en weer terug. “We hebben jarenlang gespeeld met dat voedselstuk, tot mijn lijf ineens de keuze voor me begon te maken. Ik kreeg last van veel voedselintoleranties en besloot toen maar gewoon de sprong te wagen.”

Levensstijl

Via een traject maakt Madhura de overstap tot breatharian, iemand die vrij van voedsel leeft. Ze houdt dit vasten zelfs eens een periode van drie maanden vol. “Dat was om te testen wat mijn lijf aankon, wat er zou gebeuren als ik daarna wél weer iets zou eten. Ik ben wel altijd blijven drinken, vooral om wat pauzes in mijn dag te brengen. Anders leef en werk je aan een stuk door, zonder de vaste rustmomenten waarop je normaal gesproken zou eten.”

Ze beweert ontzettend veel voordelen te ervaren door deze levensstijl. “Ik heb energie voor tien, ik heb namelijk niets meer te maken met de highs en dipjes door een wisselende bloedsuikerspiegel. Het lege gevoel in mijn maag en darmen levert heel veel rust op, een soort continu meditatiegevoel.”

Lees ook
Wim is ‘breatharian’ en leeft grotendeels zonder te eten, drinken en slapen

Niet voor iedereen

Dit klinkt allemaal te mooi om waar te zijn, maar Madhura vertelt dat het leven van Prana zéker niet voor iedereen is weggelegd. Het is geen makkelijk proces: de meeste mensen die bij haar een traject volgen, gaan daarna ook weer gewoon eten. “Maar ze hebben er dan wél een andere kijk op, dat is ook waardevol. Het is een vloeiend proces, iedereen geeft hier zijn eigen draai aan.”

Lang niet iedereen mag ook meedoen aan de Prana-retreats die Madhura zelf geeft: je moet eerst een uitgebreide vragenlijst invullen. Mensen met bepaalde ziektes of die medicatie slikken moeten deze levensstijl helemaal niet ambiëren, volgens haar: “Het is in eerste instantie een flinke aanslag op je lichaam, je voelt je een periode zwak. Je krijgt het kouder, je lichaam raakt tijdelijk uit balans. Uiteindelijk trekt dat bij, maar daarvoor moet je wel in goede gezondheid zijn. Ook mentaal. Mensen met een eetstoornis laten we bijvoorbeeld niet toe. Sommige anorexiapatiënten zien deze permanente staat van vasten als een oplossing, maar dat is het absoluut niet. Zij zien zichzelf verkeerd in de spiegel, het is een psychisch probleem. Dat los je hier niet mee op.”

Sociaal leven

Nu vast Madhura in een vast patroon: doordeweeks eet ze niets, in het weekend sporadisch. “Mijn doel is niet om helemaal nooit meer te eten of drinken. Het doel is vrijheid om te eten wanneer ik dat wil. Het is echt een mindset-ding, je moet er honderd procent van overtuigd zijn dat je gevoed wordt door Prana. Als daar twijfel zit, gaat het niet.”

Als Madhura nu een extraatje pakt, doet ze dat alleen als ze er een genietmoment van kan maken. “Ik houd van goede koffie, daar maak ik een uitzondering voor. Soms neem ik een croissant als ontbijt, of een gebakje op een verjaardag. Mijn vriend houdt erg van koken, af en toe neem ik dan een klein hapje. Maar ik doe dit niet te vaak. Als ik in het weekend eet merk ik dat ik daarna meer slaap nodig heb en een licht hongergevoel krijg. Met een kopje thee werk ik dat zo weer weg.”

Haar ongewone eetpatroon heeft weinig tot geen effect op haar sociale leven, aldus Madhura. In het begin verontschuldigden vrienden zich nog dat zij wél aten, maar dat is geen probleem meer. “Ik ben een gezelschapsmens en zoek mijn vrienden echt op. Ons contact is er niet minder om geworden. Ik drink ook weleens een wijntje mee en vind het prima als iemand voor mijn neus een gebakken ei naar binnen werkt tijdens een etentje. Prima als anderen daarvan genieten, maar waarom zou ik het doen? Het heeft voor mij geen nut.”

Onbegrip

Haar ouders hebben meer moeite met de keuze om als breatharian door het leven te gaan. “Als ik rond lunchtijd bij mijn moeder ben, vraagt ze steevast of ik een boterham wil. Ik eet die dan op, om haar wat vertrouwen te geven, maar ze wil mijn levensstijl niet aannemen voor ‘echt’. Ik begrijp dat ze dat niet snapt, het is ook iets waar we met ons verstand eigenlijk niet bij kunnen. Mijn waarheid hoeft niet de hare te zijn, het is belangrijk dat je het zelf voelt.”

“Ik hoop overigens wel dat er meer wetenschappelijk onderzoek komt naar het leven van Prana en mensen zoals Wim en ik. We moeten meer kijken naar hoe mensen gezond kunnen blijven, in plaats van dingen achteraf proberen te repareren met pillen.”

Lees ook
Redacteur Pim probeert ‘intermittent fasting: ‘Water is mijn nieuwe beste vriend’