Glazen huis

Een situatie die, zoals het er nu uitziet, zeker nog anderhalve maand onveranderd blijft. “Mijn zieke vader zit in de meest kwetsbare tijd van zijn leven. Maar de regels in het verpleegtehuis zijn streng. Fysiek contact met familie is niet toegestaan. Zo mogen mijn moeder, broer en ik mijn vader enkel nog bezoeken in ‘het glazen huis’ van zijn verpleegtehuis. Een goedbedoelde, maar vreselijke plek waar we via een knopje door het glazen raam met mijn vader communiceren. Of beter gezegd contact maken, want echt communiceren is door zijn ziekte moeizaam geworden. Juist daarom is nu een aai over z’n bol, een warme hand en een wandeling door het groen zo belangrijk.”

Lisca noemt de situatie waarin haar vader verkeert een gevangenis. “Het huis van mijn vader heeft zoiets van ‘better safe than sorry’, maar zo zwart/wit is het niet. Mijn vader geeft – ondanks zijn stroeve manier van communiceren – aan ontzettend eenzaam te zijn. Ik kan het niet verkroppen dat hij op deze manier zijn laatste maanden moet doormaken. Deze isolatie schiet zijn doel volledig voorbij. We zijn het echt helemaal kwijt met z’n allen.”

Lees ook
Anouk gaat in zelfquarantaine vanwege versoepeling coronamaatregelen

Afscheid

Inmiddels heeft Van Everdingen de directeur van haar vaders verpleegtehuis benaderd. Ze hoopt hierdoor in contact te komen met familie van de overige zestien bewoners die het huis telt en zo een oplossing te vinden. “Ik besef dat corona een verschrikkelijke dood is, maar – hoe cru het ook klinkt – dood gaan mijn vader en de andere bewoners van het verpleegtehuis helaas toch. Daarom hoop ik dat de andere families net als mijn familie de gok – met de hoop dat het niet gebeurt – durven te nemen om fysiek contact toe te staan. Zo kunnen we alsnog op een waardige en liefdevolle manier afscheid nemen van de mensen – in mijn geval, mijn lieve vader – die ons dierbaar zijn. Dat verdienen ze.”