Het was voor Suzanne Schulting woensdag lastig om met een tevreden gevoel terug te kijken op de Olympische Spelen.
Ruim een uur na de 1500 meter, de afstand waarop de shorttrackster genoegen moest nemen met brons, waren haar tranen van teleurstelling nog niet helemaal verdwenen. “Ik had zeker op meer gehoopt, ik voelde me supersterk vandaag.”
Schulting verlaat Beijing maandag met vier medailles in haar tas: twee gouden, één zilver en één bronzen. De Friezin won de voorbije periode bijna alle wedstrijden en was daarom bij de Spelen favoriete op meerdere afstanden.
Dat de teller op twee bleef steken, voelde zeker woensdag nog niet goed. “Maar ik wist wel dat vier keer goud halen een lastige opgave zou worden. Zeker in een sport als shorttrack, waarbij je niet alles zelf in de hand hebt en een ongeluk in een klein hoekje zit. Dat zie je aan vandaag”, aldus Schulting in het Capital Indoor Stadium, waarbij ze doelde op de Chinese Yutong Han, die haar in de finale flink hinderde.
De favorietenrol had meer met Schulting gedaan, dan ze de voorbije periode wilde doen laten blijken. Er viel na de laatste afstand een hele grote last van haar schouders, bleek duidelijk. “De verwachtingen waren torenhoog. Iedereen verwacht maar even dat Suzanne vier keer goud gaat halen. Zo’n toernooi duurt twaalf dagen. Dat is een stressvolle periode, ook de aanloop er naartoe.”
De pijn zat ‘m bij Schulting vooral nog in het verloop van de 1500 meter. Eerst moest ze de snel vertrokken Yutong Han terughalen. “Dat soort rijders heb je in een finale altijd, die weten dat snel proberen weg te rijden hun enige kans is op succes. Dat wilde ik niet laten gebeuren, anders was zij nog met goud naar huis gegaan.”
De 24-jarige Nederlandse shorttrackster pakte de Chinese snel terug en had toen goede hoop de wedstrijd naar haar hand te zetten. “Ik voelde me zo sterk. Ik dacht: ik geef m’n benen even rust, ga buitenom en dan rijd ik ze allemaal naar huis. Maar ik werd gewoon bijna de baan uitgeduwd daarna. Dan verlies je zoveel snelheid. Het eindresultaat zal je nooit weten, maar ik had er een erg goed gevoel over. Ik heb de race nog niet teruggezien. Dat ga ik zeker wel doen, ja. Ik wil weten hoe het precies gegaan is allemaal. Dat wordt waarschijnlijk wel weer even huilen dan.”
Disclaimer: de Olympische Winterspelen vinden deze editie plaats in Beijing, China. We willen je er graag op wijzen dat in China momenteel op grote schaal mensenrechten worden geschonden en een genocide plaatsvindt. Meer informatie over de situatie in het land lees je hier.
Lees ookZussen heel trots op Suzanne Schulting: 'Ik heb gelijk mijn moeder opgebeld en toen moesten we samen huilen'
