Jolanda herdenkt moeder Gerda: 'De dokter gaf haar 5 jaar, ze leefde er nog 14'

13-03-2021 | Jujube Zeguers

In de rubriek ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Deze week herdenkt Jolanda haar moeder Gerda, die veertien jaar lang kampte met lymfklierkanker en uiteindelijk aan een hartstilstand overlijdt.

Geschreven door Danique Mulder uit naam van Jolanda Korbeeck, ter nagedachtenis aan Gerarda Magdalena Mulder-Wever (04-05-1943 – 31-12-2017).

Het overlijden

Mijn moeder had niets met oud en nieuw. Ze was altijd bang dat dit weleens haar laatste jaar kon zijn. Na de kerst is iedereen nog bij mijn moeder langs geweest. Waarschijnlijk heeft zij daarop gewacht, want op 31 december 2017 is ze in mijn vaders armen overleden. “Het is goed zo”, waren haar laatste woorden. Voor haar was het gewoon klaar. Ze had er vrede mee.

De val

Op een doodnormale dag liet mijn moeder de hond uit. Vanuit het niets begon de hond te rennen en trok zij mijn moeder mee. Daar lag ze dan, op de grond. Even later in het ziekenhuis bleek mijn moeder een gebroken schouder te hebben, maar daar bleef het helaas niet bij. Toen de arm eenmaal genezen was, kreeg mijn moeder bulten. Zij voelde al snel dat er iets niet goed was, en dat bleek na een ziekenhuisbezoek ook zo te zijn.

In 2004 werd er bij mijn moeder non-Hodgkin lymfoom (lymfklierkanker) vastgesteld. Ook bleek zij al in het laatste stadium te zitten, namelijk nummer vier. Van de dokter kreeg ze te horen dat ze waarschijnlijk nog maar vijf jaar te leven had. Ondanks dat mijn moeder al voelde dat er iets niet goed was, kwam dit natuurlijk aan als een grote schok.

De ziekte

Hoewel het er voor mijn moeder niet positief uitzag, kwam het gezin altijd op de eerste plaats. We hadden dan ook echt een typische moeder-dochterband. Zelf ben ik ook erg ziek geweest. Ik heb twee keer borstkanker gehad. Ik kon dit altijd goed met mijn moeder bespreken omdat we zo erg op elkaar leken. Wanneer er iets was, kon ik dit altijd bij haar kwijt. Dit mis ik dan ook het meest.

Ondanks de voorspelling van de dokter, heeft mijn moeder nog veertien jaar met de ziekte kunnen leven. Ze heeft dan ook veel meer van haar kinderen en kleinkinderen meegekregen dan dat zij van tevoren had gedacht. Daarvoor ben ik dankbaar.

Lees ook
Bo herdenkt haar moeder Ellen: ‘Mocht ik ooit kinderen krijgen, dan zal zij die nooit kennen’