Ben je eindelijk aanbeland bij de mooiste dag van je leven, crasht je dronken neef het diner met een gênante toost en besluit je wederhelft zich een hersenschudding te vallen. Top.
Voor de rubriek In Voor- En Tegenspoed spreken we vrouwen van wie de trouwdag nét niet helemaal volgens plan verliep. Vandaag vertelt Marjolein (27) haar verhaal.
Trouwdatum
26 april 2019
“Na een vol jaar aan voorbereidingen was het eindelijk zover. De dag voor onze bruiloft bezochten Bert Jan en ik alle locaties om bloemen en versieringen langs te brengen. De laatste op onze lijst was de kerk, waar we onze trouwdienst zouden houden. Toen we daar de boel versierden werd ik ineens flink misselijk. Een paar uur later was ik écht ziek.
Ik voelde meteen dat het niet door de zenuwen kwam, maar dat het een soort virus moest zijn. Vervolgens gaf ik de hele avond over. Ook ’s nachts hield het maar niet op. Ik heb geen oog dichtgedaan en hing continu boven de pot. Ik schoot wel in paniek: hoe moest ik in deze staat gaan trouwen, de volgende dag?”
“Toen de visagiste aankwam, trof ze me doodziek aan. Ze kon gewoon niets met me beginnen. Uiteindelijk hebben we besloten om het ochtendprogramma te skippen, zodat ik wat extra rust kreeg. We belden de huisarts voor wat anti-misselijkheidsmiddeltjes, maar heel veel meer kon hij ook niet doen. Ik voelde me nog steeds beroerd, maar wilde natuurlijk wel trouwen. Ik hees mezelf in mijn jurk, de visagiste deed haar best en ik was er ‘klaar’ voor.
Marjolein bereidt zich voor, zo goed en kwaad als het gaat (Beeld: Liefs van Siets)
Uiteindelijk begon onze dag pas ’s middags met de rit naar het gemeentehuis, waar we later dan gepland trouwden. We reden er naartoe met een kotsemmertje op de achterbank. Gelukkig heb ik dat toen niet hoeven gebruiken. Ook de ceremonie ging goed, we kregen speciaal een ingekorte versie. Op de feestlocatie heb ik de taart nog aangesneden, maar daarna ging het gewoon echt niet meer. Ik ging naar huis om te slapen, terwijl mijn kersverse man bij de bruiloftsgasten bleef voor het diner. Na een dutje heb ik me opnieuw aangekleed voor de kerk en receptie. De extra slaap hielp, maar ik voelde me zó slecht. Ik was er, maar daar was alles ook wel mee gezegd.”
“Natuurlijk was ik blij dat we toch konden trouwen, maar het voelde enorm dubbel. Je kijkt er naar uit, dus dan is het heel verdrietig als iets totaal misloopt en je de halve dag mist. Ik vond het ook naar voor Bert Jan en de gasten, die steeds maar moesten afwachten of ik nog terug zou komen.
Gelukkig hebben we heel lieve familie en vrienden. Zij regelden dat we zes weken later alsnog grotendeels konden trouwen zoals we het wilden. Alle daggasten werden opgetrommeld, de jurk mocht weer aan, de visagiste en kapper kwamen weer langs en de fotograaf legde alles vast. Nu konden we tóch de familiefoto’s maken die we op de eerste dag moesten missen. We lunchten met zijn allen, sneden de bruidstaart nog eens aan en gingen ’s avonds uit eten. Echt een fantastische verrassing.”
Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.
3 x bizarre bruiloftsverhalen: 'De ambtenaar voltrok stikchagrijnig onze ceremonie'
