Sander de Hosson is longarts en zet zich tevens in voor ‘de best mogelijke palliatieve zorg’. Op LINDA. deelt hij zijn meest ontroerende en heftige verhalen.
Ze komt mijn kamer binnen in een rolstoel die haar man zachtjes voortduwt. Ze glimlacht als we elkaar groeten. Haar eens zo mooie blonde haardos vertoont kale plekken. Ze ziet er vele malen brozer uit dan op haar vijfendertigste zou moeten.
Ze noemen haar een aya. De term lijkt wellicht bedacht door een trendy reclamebureau, maar dat is misleidend. Aya is een vlotte naam voor een gruwelijk gegeven. Het staat voor adolescent and young adult, een jongvolwassen patiënt met kanker. “Klote”, zegt ze. Het is precies wat ik ook denk als we naar de foto kijken. De tumor is gegroeid. Overal in de long zijn uitzaaiingen verschenen, ontelbare kleine witte vlekjes.
Ze heeft veel behandelingen gehad. Eerst chemotherapie, die tijdelijk aansloeg. Toen de nog experimentele immunotherapie in het Academisch Ziekenhuis, die ook redelijk aansloeg, zodat ze aanzienlijk wat extra tijd kreeg, vervolgens nog een andere variant van chemotherapie. De ziekte stabiliseerde, maar nam niet af. Maar nu, nog geen drie maanden later, is er toch weer toename van de afwijkingen.