Liggend aan het zwembad verveel ik me al gauw. En je wilt toch met een fijne zomerteint naar huis. Dus daar lig je dan, je te vervelen tijdens het bakken. Dan is er bijna geen leuker tijdverdrijf te bedenken dan mensen kijken.
'Tijdens de vakantie geniet ik enorm van mensen met een kind dat niet wil luisteren'
Zo geniet ik enorm van mensen met een kind dat niet wil luisteren. Niet omdat mijn dochters altijd luisteren, maar wel omdat het fijn is om te zien dat er overal wel eens wat is.
Ook mag ik graag koekeloeren welke boeken mensen lezen. Zo was een paar bedjes verderop een man het boek Krijg grip op je denken aan het lezen. Vooral de ondertitel deed me gniffelen: hoe je op een eenvoudige manier innerlijke rust, liefde en geluk vindt.
Enerzijds omdat als het leven werkelijk zo eenvoudig was, iedereen de hele dag zou stralen van vrolijkheid. Anderzijds omdat liggen met de zon op je bol, met het ruisen van de zee op de achtergrond en de kinderen die lekker spelen, me bij uitstek een moment lijkt waarop je innerlijke rust, liefde en geluk vervaart.
'We waren blijkbaar nog steeds niet doordrongen van de ernst van de situatie waar we in zaten'
Waar ik ook graag van mag genieten, zijn de tattoos die mensen hebben. Zelf ben ik helemaal inktvrij. Ik ben bang dat wat ik erop laat zetten na een tijdje zat ben, en dan? Maar soms vind ik tatoeages zelfs heel erg mooi. Zo heeft een vriend van mij, in plaats van trouwringen, samen met zijn vrouw het woordje JA op zijn ringvinger laten zetten.
Inmiddels loopt een vrouw in een magentaroze bikini voorbij die over de hele breedte van haar onderrug in grote letters heeft staan: Never Give Up. Geen speld tussen te krijgen natuurlijk, en neem die boodschap zeker mee, maar wat me mateloos intrigeert is waarom je die motiverende woorden precies daar zou neerzetten. Op een plek die je onmogelijk zelf kunt zien? Ja in de spiegel, maar dan moet je het ook in spiegelbeeld neerzetten. Zoals in sommige landen voorop ambulances het woord ambulance in spiegelschrift staat, zodat wanneer je in je achteruitkijkspiegel loert het weer gemakkelijk te lezen is.
Als je jezelf dan dagelijks wilt herinneren dat je moet doorzetten in het leven, doe het dan eerder op je been of desnoods je buik. Als het maar aan de voorkant is. Dan heb je er misschien nog wat aan. Gelukkig was ze me een stap voor, want daar was ook al aan gedacht. Op haar bovenarm was te lezen Listen to the whispers of your heart. Wederom een waarheid als een koe.
Haar man komt aan met twee biertjes, ook al is het kwart over tien in de ochtend, en zegt tegen haar dat de vier heus wel ergens in de ‘klokklokklok’ zit, terwijl hij zijn limoentje door de hals van de fles duwt. Zij moet er om gniffelen en hij laat na zijn eerste slok luidkeels en tevreden een ‘ahhhhh’ ontsnappen, zoals alleen dorstige mensen dat kunnen.
“Je begint te verbranden”, zegt mijn vrouw, terwijl ze me de zonnebrandcrème aangeeft. Vandaag een tomaatje, morgen een chocolaatje, denk ik. Goede tattoo ook wel, misschien laat ik dat er nog wel eens opzetten.
'Bij gebrek aan scherpe nagels besluit mijn vrouw mijn wenkbrauwen met haar tanden te plukken in het vliegtuig'
Jan Versteegh
Jan Versteegh is presentator, podcastmaker en schrijver. Hij woont samen met vrouw Dieuwertje en dochters Lulu en Bella. Hij is auteur van Doodmoe & dolgelukkig. Het boek geeft een eerlijk inkijkje in het vaderschap. Op deze plek zal Jan wekelijks zich druk maken en verwonderen.
Lees hier al onze columns.
