Ruben “Sorry Tabitha, ik ben een béétje te laat. Het is niet meer zo erg als vroeger, maar discipline en toewijding zijn nooit mijn sterkste kanten geweest. Ik liep altijd al met mijn hoofd in de wolken. Een zondagskind, letterlijk: ik werd om tien voor tien geboren, precies op het moment dat de kerkklokken gingen luiden.”
Tabitha “Ik moest al op jonge leeftijd zien te overleven, dus voor mij klinkt ‘met je hoofd in de wolken lopen’ als een enorme vrijheid.”
Ruben “Ja, maar wel met een totaal gebrek aan realiteit. Toen ik net in Amsterdam kwam wonen, had ik een tijdje een vriendin aan wie ik op een avond voor de zoveelste keer vertelde wat ik allemaal zou gaan doen – eerst dit, dan dat, ik gíng maar door – tot ze op een gegeven moment zei: ‘Stop. Je hebt me nu acht plannen verteld en van die acht heb je er nog niet één uitgevoerd.’ Ze had helemaal gelijk: ik kon enthousiast ergens aan beginnen, maar als er dan een vlindertje voorbij dwarrelde, was het: hee, een vlinder! En dan vloog ik dáár weer achteraan.”