Vivianne (31) begint met 38 weken vocht te lekken. Uit een test blijkt dat het vruchtwater is. Ze voelt aan alles dat het foute boel is, maar serieus genomen wordt ze niet. Dat kost haar bijna haar eigen leven én dat van haar zoon.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“Ik raakte lastig zwanger”, vertelt Vivianne. “Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vertelde de arts me dat ik het wel weer mocht proberen, maar dat de kans groot was dat het zeker een jaar niet zou lukken.” Na drie maanden blijkt ze toch zwanger te zijn. “Dat was een enorme verrassing.”
Ze is blij, maar vindt het ook spannend. “Ik vond het een eng idee dat het kindje weer buiten mijn baarmoeder zou zitten. Die kans was 25 procent, best groot.” Maar al snel wordt ze gerustgesteld. “Op de echo was te zien dat het kindje op de goede plek zat.”
Vivianne is blij en voelt zich goed. “Zwanger voelde ik me misschien zelfs wel beter dan normaal.”
Nesteldrang wordt zwangere Kim bijna fataal: 'Het krukje gleed onder mij vandaan'
Vivianne is 38 weken en vijf dagen zwanger als ze vocht begint te verliezen. “Het kon urine zijn, maar ik had het idee dat het vruchtwater was. Het voelde alsof ik weeën had, alsof het al begonnen was.” De verloskundige doet een vruchtwatertest. “Het stickje gaf aan dat het inderdaad vruchtwater was, maar volgens de verloskundige waren de tests weleens vals positief. Ze wilde het nog even afwachten. Ik was voor het eerst zwanger en wist niet wat normaal was, dus ik ging er maar in mee.”
Daar komt ze op terug als ze ziek begint te worden. “De volgende dag zei ik: ‘Jullie móeten me nog een keer testen, want dit voelt niet goed.’ Weer kwam de verloskundige met een stickje, maar dit keer bracht ze ‘m naar het ziekenhuis voor onderzoek. Twee uur later werd ik gebeld. Ik moest onmiddellijk komen, want ik lekte al 72 uur vruchtwater.”
Vivianne gaat naar het ziekenhuis, maar daar blijkt het enorm druk te zijn. “Ik heb zeven uur in de gang zitten wachten. Ik had geen weeën, geen pijn, maar ik maakte me wel zorgen en niemand kwam bij me kijken.” Als er eindelijk tijd voor haar is, blijkt dat haar vliezen deels gebroken zijn. “Ik kreeg een pilletje waardoor mijn vliezen helemaal braken. Meteen begonnen de weeën en die waren extreem.”
De aanstaande moeder heeft veel pijn en raakt in paniek. “Ik lag te gillen van de pijn, terwijl ik echt een hoge pijngrens heb. Het leek snel te gaan, maar ik had nog geen twee centimeter ontsluiting, echt heel weinig. Omdat het zo druk was, kwam er geen gynaecoloog en de verpleegkundigen werden steeds weggeroepen.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Verder dan tot zes centimeter ontsluiting komt ze niet. “Ik kreeg een ruggenprik, omdat het echt niet meer ging, en weeënopwekkers, maar ook dat schoot niet op. Ik voelde me steeds slechter en begon rare dingen te zeggen tegen mijn man, te hallucineren. Ik dacht dat ik doodging. Ook begon ik hysterisch te lachen. Ik bleek 42 graden koorts te hebben en de baby ook: het vruchtwater was veel te warm geworden. De verpleegkundigen besloten toch een gynaecoloog op te roepen. Toen hij binnenkwam, riep hij: ‘Een keizersnede, nu!’
Ze wordt geopereerd en meteen na de operatie wordt haar zoon Thijs bij haar weggehaald. “Mijn man ging met hem mee, ik werd naar een andere afdeling gereden. Pas na vier uur mocht ik naar hem toe.”
Marieke beviel vijf weken te vroeg op vakantie in Frankrijk: 'Urenlang bezig repatriëring te regelen'
De bevalling is een traumatische ervaring, zowel voor Vivianne als voor haar pasgeboren zoon. “Het was kantje boord. Ik weet vrijwel zeker dat ik dit verhaal niet had kunnen navertellen als het nét iets anders was gelopen.” Achteraf gezien had ze nooit op natuurlijke wijze kunnen bevallen. “Thijs lag in een rare positie. Daar kwam de heftige pijn vandaan. Hij is uit mijn buik gehaald en meteen meegenomen. Ik heb het idee dat hij daardoor hoogsensitief is. Ik merkte dat hij snel schrok, snel ging huilen en vaak angstig was en dat is nu nog steeds zo.”
“De verloskundige is achteraf nog langsgekomen om haar excuses aan te bieden. Ze pinkte zelf ook een traantje weg toen ze mij zo verdrietig zag”, vertelt Vivianne.
Toch lukt het haar wel om te genieten. “Je hoort weleens dat een moeder na een traumatische bevalling een afkeer krijgt van haar kind, maar dat had ik helemaal niet. Ik was meteen gek op Thijs en wilde hem alle liefde geven die ik in me had, ook omdat de bevalling al zo naar voor hem was geweest.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Nastassja schuifelde puffend en persend over de galerij: 'Zei andere flatbewoners nog gedag'
