Roman

“Roman was echt een geschenk voor ons, vooral omdat er al geruime tijd verstreken was sinds mijn vorige twee zwangerschappen”, begint Ruth haar verhaal. Haar twee oudere kinderen zijn dan al 6 en 8 jaar oud en daardoor voelt alles toch weer nieuw en spannend.

Maar wanneer ze op een ochtend thuis zit, met 32 weken zwangerschap, voelt ze haar zoontje niet meer in de buik bewegen. “Eigenlijk wist ik op dat moment al dat er iets mis was. Een onzinnige gedachte, want waarom zou dat zo zijn?”

Om haar zoontje te laten bewegen duwt Ruth voorzichtig op haar buik, maar ze krijgt geen teken van leven. Ze besluit het rustig aan te doen, vouwt en sorteert de pas gekregen babykleren, terwijl de gedachte dat hij ze waarschijnlijk nooit zal dragen haar steekt. “De hele tijd voelde ik aan dat het niet goed zat.”

Echo

Maar ze belt nog niet met de verloskundige. “Er overheerste een soort angst. Zolang ik de woorden niet hoorde, was het niet zo.” Aan het einde van de dag belt ze toch, gaat ze langs en tijdens de echo krijgt ze te horen: “Dit is je baby, dit is zijn hartje en het klopt niet.” Ruth: “Het waren de meest afschuwelijke woorden die ik ooit gehoord had. Ik raakte in shock. Ik kon niks meer zeggen; ik zat daar maar, voor me uit te kijken.”

Die avond stelt ook de arts in het ziekenhuis officieel vast dat haar zoontje, die Roman zou heten, overleden is. “Vervolgens kreeg ik een map met informatie over begraafplaatsen, kistjes en urnen. Terwijl ik drie uur daarvoor nog zijn kleren aan het sorteren was. Die overgang was heel bizar.”

Geboorte

Vier dagen later bevalt Ruth van haar zoon Roman. “Ik wist niet hoe ik een levenloos kind ter wereld moest brengen. De pijn leek ondraaglijker te zijn als je weet dat er niets tegenover staat. Tegelijkertijd verlangde ik naar de pijn; ik wilde elk moment met hem beleven, omdat ik al zo weinig tijd met hem zou hebben.”

Foto van de familie bij de geboorte van Roman. Tekst loopt door onder de foto.

“Voordat hij werd geboren, draaide alles om zijn overlijden. Om het regelen van zijn uitvaart. Maar zodra hij ter wereld kwam, heb ik eerst intens gehuild, en daarna werd ik nieuwsgierig naar hem. Ik wilde hem beter zien; elk detail van hem in me opnemen. Op dat moment voelde ik vooral liefde en trots, net zoals bij mijn andere twee kinderen. Dat had ik van tevoren niet gedacht.”

Uitvaart

Ook tijdens de uitvaart willen Ruth en haar man dat gevoel overbrengen. Maar het blijkt lastig een uitvaartverzorger te vinden die dat begrijpt. “We zochten naar iemand die ook ervaring had met het aspect van de geboorte. Iemand die zou begrijpen dat na een bevalling ook liefde en trots voelbaar zijn, dat we geen rouwkaart wilden, maar een geboortekaart met daarop een overlijdensdatum. Dat we geen rouwauto nodig hadden, omdat zijn mandje bij ons in de auto paste. Maar dat bleek niet mogelijk, omdat we het hele pakket moesten afnemen.”

Eline verloor haar zoontje Louie met vier weken: 'Na zijn overlijden voelde ik vooral heel veel liefde'Lees ook

Roman wordt op 24 december 2010 geboren en op 29 december begraven. Uiteindelijk regelen Ruth en haar man de uitvaart zelf. “Het was een afschuwelijke dag, maar wel een mooie dienst.” Als de uitvaart achter de rug is en alle praktische zaken zijn afgehandeld, valt Ruth in een diep zwart gat in de daaropvolgende week.

“Op 3 januari gingen de kinderen weer naar school. Ik zat midden in mijn zwangerschapsverlof en wist niet hoe ik de dagen moest doorkomen. Het werd steeds zwarter en ik dacht echt: voor mij hoeft het niet meer. Eruit stappen zou ik nooit doen, maar ik wist wel dat dit het einde van mijn geluk was. Alles zou vanaf nu met een zwart randje zijn. Ook voor mijn kinderen voelde het alsof ze hun moeder een beetje kwijt waren. Dat was ook zo, terwijl je dat als moeder echt niet wilt.”

Opnieuw zwanger

Een paar maanden na het overlijden van Roman blijkt Ruth opnieuw zwanger. “Ik was blij en ongerust. Ik wist niet waaraan Roman overleden was, dus dit kon mijn volgende kindje ook overkomen.” Gelukkig komt hun dochter Maan met bijna 39 weken gezond ter wereld.

Ondertussen blijven de herinneringen aan het regelen van Romans uitvaart bij Ruth hangen, waardoor ze beseft dat ze het voor toekomstige baby’s anders zou willen doen. Een goede vriendin deelt dezelfde gevoelens en zegt: “Omdat ik er zelf ook zo dichtbij ben geweest, voel ik net zo de behoefte om hier iets mee te doen.” Uiteindelijk leiden deze gesprekken met haar vriendin en een andere lotgenoot tot de beslissing de handen ineen te slaan en zelf een babyuitvaartorganisatie op te zetten.

Afscheid

Ruth: “Het is belangrijk dat er aandacht is voor het verwelkomen van de baby, het creëren van herinneringen, het leren kennen van de baby, en om de focus te verleggen van de dood naar de geboorte. Je neemt afscheid van je baby, maar vooral krijg je een baby.” En dat is een verschil wanneer je afscheid neemt van een volwassene. Wanneer je afscheid neemt van een baby, neem je geen afscheid van het verleden, maar van de toekomst.”

Foto’s van de geboorte van Roman. Tekst loopt door onder de foto’s.

Inmiddels bestaat hun uitvaartonderneming al tien jaar en zijn ze al betrokken geweest bij het welkom en afscheid van negenhonderd baby’s. “Je baby begraven is een ervaring die je maar één keer meemaakt en het is ontzettend verdrietig”, zegt Ruth. Ze hoopt dan ook dat zorgverlenende instanties, zoals ziekenhuizen en verloskundigen, ouders die hiermee te maken krijgen zullen attenderen op de mogelijkheid van gespecialiseerde uitvaartzorg.

“Veel ouders realiseren zich niet dat ze de vrijheid hebben om zelf te kiezen welke uitvaartverzorger ze willen. Het verlies van een baby betekent niet alleen het verlies van een kind, maar ook van het ouderschap, en daar moet ook aandacht voor zijn. En die specifieke aandacht geven wij”, legt ze uit. “Het is vreselijk dat ik dit heb meegemaakt, maar het is wel bijzonder om te zien wat de geboorte van mijn zoon heeft voortgebracht.”

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat er dan over. Bel 0800-0113 (dit kan 24/7) of ga naar www.113.nl.

Tessa (28) verloor drie liter bloed bij bevalling: 'Ik kon mijn baby niet verschonen of in bad doen'Lees ook