Dag en nacht klaarstaan, alles regelen, de boel in goede banen leiden en alle ballen hoog houden. In de rubriek Met de mantel der liefde vertellen mantelzorgers hoe het écht is om te doen wat ze doen.
Jeanine (61) zorgt voor haar partner en drie oudere dames van 82, 87 en 94 jaar oud. “Wees gewoon eens lief voor elkaar. Er is al zoveel ellende in de wereld”, geeft de mantelzorger anderen graag mee in gesprek met LINDA.
Jeanines week bestaat uit zorgen en werken en ze heeft een routine die goed voor haar werkt. Ze staat elke dag vroeg op en maakt zich klaar om rond 07.00 of 08.00 uur aan haar werkdag te beginnen. “Ik ben nu elke dag na mijn werk bij mijn vriend thuis en dan kook ik daar en zorg ik dat zijn huis ook netjes is. Ik ben er van 17.30 uur tot ongeveer 20.30 uur en dan bezoeken we soms ook nog zijn bedlegerige moeder.” Een dag per week past Jeanine op haar kleinkinderen van drie en acht jaar oud. “Ik ben op en versleten als ik een dag daar ben geweest, maar het is echt heerlijk om hun oma te zijn.”
In het weekend hoeft ze niet te werken, maar zaterdag gaat ze wel steevast op bezoek bij een van de oudere dames*. “Ik sta zoals gewoonlijk vroeg op en zorg dat ik om 08.00 bij de supermarkt sta om boodschappen voor haar te doen. Bij haar thuis doe ik de was en strijk, help ik haar waar nodig en draai ik haar haren in”, vertelt Jeanine. Ze drinken nog samen koffie en rond twaalf uur vertrekt ze dan weer naar huis.
LINDA. is op zoek naar verhalen van mantelzorgers: hoe is het écht om mantelzorger te zijn?
“Zaterdagmiddag is mijn kookmiddag. Dan maak ik soep en stamppot bijvoorbeeld om het mezelf makkelijker te maken doordeweeks.” ’s Avonds bezoekt Jeanine ook nog een dame die ze helpt met kleine huishoudklusjes en een paar uurtjes gezelschap houdt. Zondag is ook gereserveerd voor mantelzorg. “Dat is meer een gezellige koffiemiddag. We praten en ik help haar wel eens met wat papierwerk of ik laat haar hondje uit.”
Naast de oudere dames zorgt Jeanine ook voor haar partner, die afgelopen augustus getroffen werd door een hersenbloeding. Geëmotioneerd vertelt ze: “Dat was heel heftig.” Ze is al op werk als ze om 08.15 uur gebeld wordt dat er iets mis is met haar vriend. “Ik ging mee in de ambulance en zag dat het niet goed was. Als hij een halfuur later was geholpen, was het over en uit geweest.” Inmiddels gaat het naar omstandigheden goed met haar vriend. “Na de schok kwam de geruststelling. Hij is nu vooral nog heel erg vermoeid.”
Jeanine hoopt dat er in de toekomst vanuit zorgverzekeringen meer aandacht komt voor mantelzorgers en het ontzorgen van deze groep. Zo zijn er wel mogelijkheden vanuit de zorgverzekeringen, maar voor mantelzorgers is er vaak geen ruimte om zich te storten op het uitzoekwerk. “Ik heb wel eens een poging gedaan om te kijken of ik recht heb op een vergoeding om vervangende zorg in te schakelen, maar het is onduidelijk.”
Wanneer je ouders steeds ouder en hulpbehoevender worden: hoe verlies je jezelf niet in de mantelzorg?
Ondanks haar drukke leven zorgt Jeanine ook nog dat haar eigen huis op orde is. “Ik ben weinig thuis, maar ik wil wel dat het netjes is.” Om in beweging te blijven wandelde ze eerst veel, maar door hielspoor heeft ze dat nu omgeruild voor fietsen op de hometrainer. “In de drukte is dat sportmoment voor mezelf wel belangrijk, dan kan ik even ontspannen.”
Jeanine noemt zichzelf een “bezig bijtje” en zit niet graag stil. “Ik vind het fijn om mensen te helpen en een leuk leven te geven. Het geeft voldoening als zij blij zijn.” Ze merkt dat de dames uitkijken naar haar bezoek en teleurgesteld zijn als ze een keer niet kan langskomen. Dat zorgt soms wel voor een tweestrijd. “Eén à twee keer per jaar wissel ik wel eens een dag om of verzet ik de afspraak zodat ik bijvoorbeeld een hele zaterdag vrij heb.”
Jeanine houdt vast aan haar routine van bezoeken zodat iedereen weet waar die aan toe is. Toch ontvangt ze niet alleen dankbaarheid vanuit de mensen die ze verzorgt. Ze lacht: “Ze kunnen soms wel zeurpieten zijn hoor, als ik het verkeerde merk koop in de supermarkt of drie keer terug moet naar de winkel omdat de gekochte schoenen niet goed zijn.”
“Je moet er gewoon in meegaan”, relativeert Jeanine. “Vaak vragen mensen aan mij: ‘Waarom doe je dat toch, zeker als ze niet altijd aardig is?’ En dan denk ik: moet ik iemand dan helemaal alleen laten? Dat kan ik niet. Als ze lelijk doet, slik ik even en ga ik door met mijn leven.” Jeanine zorgt met liefde en draagt die boodschap ook uit: “Als we allemaal iets liever voor elkaar zouden zijn, dan zag de wereld er veel mooier uit.”
Mogen wij ook jouw mantelzorgverhaal opschrijven? Mail dan een korte beschrijving naar lezer@linda.nl met als onderwerp ‘Mantelzorg’ en vermeld je telefoonnummer. Mocht je liever anoniem je verhaal willen doen, dan kan dit uiteraard ook.
*Om privacyredenen worden de namen van de mensen voor wie Jeanine de mantelzorger is niet genoemd. Deze zijn wel bekend bij de redactie.
Purser Christel is mantelzorger voor dochter (23) en moeder (84): 'Iedereen moet door kunnen als ik weg ben'
