Buitensluiten, achtervolgen en zelfs bedreigen: Roan (27) werd zijn hele basis- en middelbareschoolperiode ernstig gepest. ‘Ze zeiden: leg allemaal 5 euro in, dan kunnen we hem omleggen.’
Roan vertelt samen met zijn moeder Annemieke (59) aan LINDA. over de enorme impact die het pesten heeft gehad.
Het pesten van Roan begint in groep 3. “Hij was altijd al het buitenbeentje. Hij mocht niet meespelen op het schoolplein en werd niet uitgenodigd op kinderfeestjes”, vertelt Annemieke. Verbaal is Roan op jonge leeftijd sterk en intelligent. “Hij stak altijd boven de rest uit. Dus kreeg hij dingen als ‘nerd’, ‘Einstein’ of ‘lopend woordenboek’ naar zijn hoofd geslingerd.”
Om te zorgen dat haar zoon toch aansluiting vindt op school, spreekt ze af met moeders van klasgenootjes. Ze hoopt dat Roan zo op een toegankelijke manier vrienden met hen kan maken. “Ik probeerde er alles aan te doen om te zorgen dat hij erbij hoorde en niet werd gepest. Maar dat lukte gewoon niet, want de volgende dag stond hij op het schoolplein weer aan de zijkant.”
Moeder van gepeste Pam (9): 'Ik weet als geen ander hoe pesten voelt'
Het pesten staat bij Roan op zijn netvlies gebrand. “Ik had vaak vriendinnetjes in plaats van vriendjes. Dus ik kreeg dan de naam ‘homo’ of ‘meisje'”, vertelt hij. Dit zorgt ervoor dat Roan erg onzeker wordt. “Ik deed goed m’n best op school, maar op sociaal vlak begon ik me terug te trekken. Ik begon te geloven wat ze tegen me zeiden.”
Annemieke gaat vaak het gesprek aan op school, maar dat mag niet baten. Samen hopen ze dat het pesten op de middelbare school zal stoppen. “We dachten dat als ik bij slimme kinderen in de klas zou zitten, het beter zou worden. Maar misschien waren we naïef”, vertelt Roan.
Op de middelbare school escaleert het pesten en wordt het juist nóg erger. “De jongens wilden de stoerste zijn, de meisjes het mooiste. Ik ben daar nooit in meegegaan en denk dat ik daardoor een makkelijk slachtoffer was.” Spullen worden afgepakt, hij wordt buitengesloten en uitgescholden: het is dagelijkse kost voor Roan.
Als de klassenfoto’s uitkomen wordt hij ervan afgeknipt. Ook wordt hij opnieuw buitengesloten, zoals tijdens een fietsexcursie in de tweede klas. Ze moeten groepjes maken en Roan blijft alleen over: “Ik begreep het gewoon niet en voelde me zo alleen.” Ook Annemieke herinnert dit zich als de dag van gisteren: “Hij kwam gelijk naar huis toe. Ik had een knul van 14 op schoot die zat te huilen. Ik was zo boos en dacht echt: had school niet beter op kunnen letten?'”
Laura's dochter Eliv wordt gepest: 'Ik durf haar niet alleen over straat te laten gaan'
Maar dit is niet het enige wat Roan is bijgebleven: “Ik was 13 jaar toen ik onderweg was naar huis, en achtervolgd werd door de pesters. Toen ik aankwam was ik ook nog eens alleen thuis. Ze bleven maar voor de deur roepen dat ik naar buiten moest komen. Ik was zo bang, want ik wist niet wat hun volgende stap zou zijn, dus ben ik in de keuken op de grond gaan zitten, net zo lang totdat ze weg waren.”
Om met het pesten om te gaan, gaat Roan in overleg met school en zijn moeder op zijn veertiende naar een assertiviteitstraining. Hiervoor moet hij verzuimen, wat natuurlijk voer voor de pesters is. “In eerste instantie stond ik er niet voor open. Ik dacht: je pakt de pesters maar aan en niet mijn kind”, vertelt Annemieke. Toch helpt het Roan om zijn zelfvertrouwen terug te krijgen. Hij deelt zijn ervaring met anderen jongeren die gepest worden, leert trucjes om ermee om te gaan en duidelijk zijn grens aan te geven. “Lichaamstaal helpt al heel veel”, zegt Roan.
In de vierde klas wordt het pesten langzaamaan minder. Toch is het niet weg: “Ik kreeg een doodsbedreiging via Twitter. Ze zeiden: leg allemaal 5 euro in, dan kunnen we hem omleggen. Ik ben toen wel voor mezelf opgekomen en heb iedereen opgebeld die hieraan had meegewerkt, maar het was heel tastbaar wat ze van me dachten. Ik voelde me heel klein”, vertelt Roan.
Als hij naar de universiteit gaat, is het pesten over. Maar het verleden achtervolgt hem: “Het zal nooit helemaal weggaan. Als iemand me afwijst of even geen tijd voor me heeft brengt het me terug naar toen. Ik denk vaak dat ik niet goed genoeg ben.”
Toch verwijt Roan het de pesters niet. “Ik kan nu ook inzien dat we allemaal kinderen zijn geweest. Iedereen heeft zo zijn eigen onzekerheden. Het straffen van de daders vanuit school heeft toen voor mij niet goed uitgepakt. Ik denk daarom dat het belangrijk is om altijd professionals in te schakelen, want daar zijn er genoeg van.”
Annemieke: “Ik zag hem groeien, hij hoorde eindelijk ergens bij toen hij ging studeren. Hij is een mooie volwassen jongen geworden, maar toch ben je als moeder altijd bang dat het verkeerd gaat of dat hij zichzelf alsnog verliest door het verleden. Ik ben altijd op m’n hoede met Roan. Maar ik ben onwijs trots op dat joch.”
Moeder van gepeste Pam (9): 'Ik weet als geen ander hoe pesten voelt'
