Op de achtergrond

“‘Jezus wat heb jij dikke benen’, zei mijn vader op een dag. Die uitspraak zal ik nooit vergeten. Hij was mijn voorbeeld en ik deed alles om hem trots te maken. Toen ik klein was, mocht ik mezelf niet zijn. Zo voel ik dat. Ik wilde beroemd worden en opvallende kleding dragen, maar mijn vader adviseerde me op de achtergrond te blijven. Emoties waren taboe, die schoven we thuis onder het tapijt.”

Roze koeken, Magnums en drop

“Als we op school in groepjes moesten werken, was ik het timide meisje zonder eigen mening. ’s Avonds in bed huilde ik. Stoppen met eten moest mijn verdriet onderdrukken, maar de honger zorgde al gauw voor cravings. Roze koeken, Magnums, drop, chocola, bakken ijs, droge cruesli: zo veel mogelijk proppen en doorslikken. Ik lepelde met gemak hele potten pindakaas leeg en werkte complete broden weg.”

Laxeerpillen

“Ik heb alles achter in m’n keel gestopt, maar de spuugreflex bleef uit. In elke tas zaten strips laxeerpillen; die slikte ik de hele dag. Na een eetbui nam ik een extra dosis. De ellende begon pas echt toen ik op kamers ging; ik kon ongestoord mijn gang gaan. Op mijn dieptepunt kreeg ik 4000 calorieën binnen per eetbui, verschillende keren per dag.”

Therapie

“Er zijn momenten waarop het ineens weer begint te malen. Maar het onderliggende verdriet is aangepakt. Mijn ouders en ik zijn dichter tot elkaar gekomen dankzij intense gesprekken met een therapeut. Ik eet nu zonder problemen een paar bonbons.”

Wil je de andere drie verhalen lezen van jonge vrouwen die kampten met boulimia? Koop de nieuwe LINDA.175 dan hier.