monumentje willy herdenkt pieter leukemie

Willy herdenkt zoon Pieter: 'Je kinderen maakten alles twee keer mee'

22-11-2019 | Alexander Duivenvoorden

In de serie ‘Monumentje’ brengen lezers een ode aan een overleden geliefde, vriend of familielid. Willy herdenkt haar zoon Pieter, die overleed aan leukemie.

Door Willy Verreck, ter nagedachtenis aan Pieter van der Toorn (4 december 1964 – 1 juli 2019)

Bobbeltje

“Je kwam 18 juni 2018 bij me op de koffie toen ik een bobbeltje in je nek zag zitten. Zelf had ik ook zo’n bobbeltje, dus ik zei er wat van. Maar je vond het onzin. De maandag daarna belde ik je op en zei: “Laat even bloed afnemen bij de huisarts.” Je ging met tegenzin, maar je ging wel. Gelukkig verwezen ze je door naar het ziekenhuis in Den Haag, waar ook bloedafname werd gedaan.”

“Je zat vijf uur later op je werk toen je een telefoontje kreeg. De uitslag; AML oftewel acute leukemie. Je kon meteen terugkomen en de chemokuur leek al klaar te staan. Acht jaar eerder raakte jij je vrouw kwijt aan kanker. Dat vertelde je ook aan het ziekenhuis. Je had twee zoons, een vriendin en een moeder die nog van niks wisten. Je kon niet blijven, vond je.”

Lees ook
Zaak rondom dood Ivana Smit (19) hoogstwaarschijnlijk heropend

Afscheid

“De volgende dag ging je terug en, op zeven weken na, ging je een jaar lang heen en weer van het ziekenhuis naar je kinderen. Het was een lange lijdensweg die jij, als zoon en vader, onwijs sterk hebt bewandeld. Tussen de chemo’s door trouwde je met je vriendin.”

“Het was een drama voor je zoons. Zij maakten alles twee keer mee. Eerst mama en nu papa. Voor mij was je niet alleen een zoon, maar ook een vriend. Ik was zeventien toen ik van je beviel. We hadden elke dag contact. Je zei ooit: ‘Mam, ik ben een bevoorrecht mens. Twee liefdes, twee mooie zonen en een fantastisch leven. Treur niet als ik er niet meer ben.”‘

“Uiteindelijk werd je 54 jaar. Je stierf in het bijzijn van geliefden en naasten. Je was mijn enige zoon. Je leven was te kort. Ik mis je vreselijk.”