Een verliesgeboorte is intens verdrietig. Een rouwdoula kan ondersteuning bieden bij verlies van zwangerschap, je hoeft het dan niet alleen te doen. Laurina Cerredo is zo’n rouwdoula.
Laurina Cerredo is nu zeven jaar rouwdoula en legt aan LINDA.nl uit wat dit beroep inhoudt.
Wat is dat eigenlijk, een rouwdoula?
“Een rouwdoula geeft ondersteuning bij verlies van zwangerschap. Dat kan zijn bij een afbreking, miskraam, stilgeboorte, babysterfte of na een opname op de afdeling voor vroeggeboorte (NICU-opname). Een doula geeft steun, zonder oordeel. Daarbij weet ik zelf hoe het is om een kind te verliezen. Ik heb zelf vijf kinderen, van wie twee levend.”
“In Nederland hebben we vaak voortreffelijke medische zorg, maar te weinig tijd en aandacht voor het emotionele psychosociale aspect. Dan komt de doula in beeld die wel tijd heeft, die er voor je is en je ondersteunt. Een geboorte is een life event en wanneer het een verliesgeboorte is, heeft dat heel veel impact. Je bent daarna eigenlijk nooit meer hetzelfde.”
“Het belangrijkste is dat je als rouwdoula per situatie kijkt wat nodig is. Rouw is meestal een onbekend terrein waarin pasbevallen vrouwen na het verlies van hun kindje heel eenzaam zijn. Een verliesgeboorte kan een trauma – als in: een beschadiging, wond – zijn. Het is belangrijk dat we mensen zowel medisch als emotioneel goed ondersteunen. Dat is essentieel om verder te kunnen met je leven.”
Wanneer wordt er vooral een beroep op jou gedaan?
“Ik word meestal gevraagd bij een zwangerschap die afgebroken moet worden vanwege een medische indicatie. Bij het eerste contact kijken we of er een gevoel is en of ik in de intimiteit mag treden. Als dat het geval is, dan gaan we voorbereiden op wat komen gaat. We nemen alle aspecten door over de bevalling en hoe het zal zijn.”
“Eigenlijk kijken we hoe we de bevalling zo liefdevol en bekrachtigend mogelijk kunnen doen. Dat is nodig zodat de vrouw in staat is om het kind los te laten en te verwelkomen in de wereld. En dat is pittig, want later komt er ook een afscheid aan. Het feit dat je weet dat je een stilgeboren kindje krijgt of dat het kort na de bevalling overlijdt, maakt het extra zwaar.”
Marloes beviel van stilgeboren baby Olivia: 'Kwam acht dagen tekort voor zwangerschapsverlof'
Hoe belangrijk is het om goede steun tijdens de bevalling te hebben?
“Een kind baren dat nog niet voldragen is en de wetenschap dat je iets onomkeerbaars in gang zet is zwaar. Het is intens verdrietig. Als je bevalling mentaal zwaar is, reageert het lijf daar ook op. Bevallen gaat beter wanneer je je veilig voelt.”
“Daarbij zorg ik dat zowel de bevallende vrouw als de partner op mij kunnen leunen. Ik zorg dat ze verbinding met elkaar krijgen, want daarvan weten we dat het de bevalling fysiek en psychisch minder zwaar maakt. En dat is heel belangrijk bij zo’n verschrikkelijke en verdrietige gebeurtenis.”
“Het is mijn taak om aan te geven dat ik er voor ze ben en bij ze blijf. Dat ik voor ze zorg en ze bemoedig wanneer dat nodig is. Ik loop niet weg en ben je er als je angstig of verdrietig bent. Ik vind het op mijn beurt een enorm privilege dat deze mensen mij toestaan in deze intimiteit.”
Hoe lang blijf je betrokken?
“Zolang als de ouders dat willen. Ik maak een geboorteverslag en na de bevalling houd ik contact. Het kan heel goed dat ze een tijd later, bijvoorbeeld na een jaar, opeens weer contact willen. Ik was erbij en soms hebben de vrouwen behoefte om nog een keer door de hele bevalling door te gaan. Hoe was het, wat heb jij gezien? Zeker wanneer ze klaar zijn voor een volgende zwangerschap gebeurt dat.”
“Een verliesgeboorte kan een enorme impact hebben. Ook bij een volgende zwangerschap, waarbij je dan toch de angst kan hebben om het weer mee te maken. Dat kan je zwangerschapservaring negatief kleuren en daarbij kan ik coaching bieden.”
Wat doe je als iemand in je eigen omgeving hiermee te maken heeft?
“In Nederland hebben we een soort culturele code dat het er ‘niet zo toe doet’ wanneer je je kindje voor 12 weken zwangerschap verliest. Maar het kan wel degelijk een hele grote impact hebben. Ook voor de partner. De samenleving geeft weinig ruimte aan rouw. Meestal krijg je een dooddoener te horen zoals: er zal wel iets mis mee zijn geweest. Dat soort opmerkingen wil je niet horen, het weerspiegelt het ongemak van de omgeving.”
“Ik weet hoe eenzaam het is wanneer je geen verbinding hebt met je omgeving. Geef daarom de ruimte om te rouwen, zonder meteen met een oordeel of oplossing te komen. Wees stil, ook als het ongemakkelijk is. Vraag eens naar het kindje, ook wanneer het langer geleden is. Want al is het tien jaar terug, denk je nu echt dat ouders zijn vergeten hoe hun kind levenloos ter wereld kwam? De meeste ouders zouden het fijn vinden wanneer er af en toe naar hun overleden kindje wordt gevraagd. Want hoewel het kind of de baby er fysiek niet meer is, is hij of zij er nog wel iemand iemands hart en gedachte.”
Bienvenida ging naar België voor late zwangerschapsafbreking: 'Verdriet is onvoorspelbaar'
