Iedereen verdient een uitvaart die recht doet aan wie hij of zij was, vindt uitvaartverzorger Iede Hoorn. Want hoewel de dood verdrietig en schrijnend is, is er ook zoveel liefde.
Elke twee weken schrijft Iede over bijzondere mensen en hun uitvaart. Om de dood bespreekbaar te maken en te laten zien dat er veel meer is dan koffie en cake.
Ik ontmoet Gerard het weekend voor zijn overlijden. Hij is verzwakt. Niet meer de man met de vrolijke bos krullen die ik zie op foto’s uit betere tijden die al apart zijn gelegd voor het afscheid. Een fitte man, vol levenskracht, kijkt glimlachend in de camera met de zon op zijn gezicht. Gerard heeft in zijn leven niet stilgezeten en het is mooi om te zien hoeveel mooie herinneringen ze samen als gezin nog hebben kunnen maken. Ik merk dat hij dit gesprek lastig vindt, zo met mij, praten over zijn afscheid, maar we beginnen gewoon. En wat dan altijd helpt is humor. Gerard is zijn bos met krullen dan misschien wel kwijt, maar zijn humor en gevatheid zeker nog niet.
‘Ja, over de rouwkaart heb ik al wel nagedacht. Ik zat te denken aan het volgende op de voorkant…’ Een speelse blik wordt met zijn vrouw Diana uitgewisseld. ‘Ken je die mop al van die timmerman? Die slaat nergens op.’ We lachen alle drie. Als hij praat over zijn afscheid dan zie ik een twinkeling in zijn ogen. Dit moet gewoon iets heel vets worden, met een aantal symbolische elementen. Hij wil bijvoorbeeld graag opgebaard worden in De Kleine Poort, een lief klein huisje waar zijn oma ook opgebaard heeft gelegen. Voor de ceremonie dacht hij aan het Archeon.
De uitvaart van Danny (41): 'De kinderen kregen een prominente rol in het afscheid van hun vader en oom'
‘Het openluchtmuseum?’ vraag ik nieuwsgierig. ‘Waarom die plek, als ik vragen mag?’ ‘Ik heb echt iets met de oudheid, ben ook vaak in het park geweest en het is hier om de hoek; het lijkt mij de perfecte plek.’
Omdat ik geen idee heb of het Archeon vaker afscheidsceremonies faciliteert, beloof ik vandaag nog contact met ze op te nemen om te kijken wat de mogelijkheden zijn. ‘Het moet ook een grote plek zijn, want ik ga geen lijstje van mensen doorgeven. Iedereen is welkom. En ik wil iets met fakkels.’
‘Dus een dienst een beetje einde dag zodat het donker wordt?’
‘Ja, dat klinkt goed.’
Gaandeweg kom ik er steeds meer achter wie Gerard is en wat hij belangrijk vindt. We sparren nog wat meer over de mogelijkheden en ik ga tevreden weer naar huis. Volgens mij heb ik een goed beeld en ik heb er alle vertrouwen in dat dit prachtig gaat worden, precies zoals hij het wil.
Niet veel later staan we in het Archeon. Een uitvaart met een Romeins tintje. Ik kijk tevreden om me heen. Geweldig dat we hier terecht konden. De open invite heeft ervoor gezorgd dat we met wel driehonderd man op deze bijzondere locatie staan. En Gerard heeft als echt mensen-mens aan iedereen gedacht, want iedereen heeft een rol. Van zijn kinderen en zijn geliefde tot aan zijn vrienden. Die laatste nemen het slotnummer voor hun rekening. Allemaal mannen en een paar dames van mijn leeftijd komen op verzoek van de zus van Gerard het podium op en hakken naast de kist op Luv u more van Paul Elstak.
Iede Hoorn over de uitvaart van Maud: 'Ze leefde maximaal en stopte op haar hoogtepunt'
Ook een nummer uit mijn jeugd, dus ik kan het niet laten om achter de schermen gezellig mee te doen. Dit is nou zo leuk aan mijn werk. Als ik word gebeld, probeer ik altijd in te schatten wat me boven het hoofd hangt. ‘O, ik ga naar een verpleeghuis voor een oud iemand. Dat zal wel niet zo groot worden.’ Of, ‘deze persoon woont in Amsterdam Noord, dus misschien vast inventariseren bij de Noorderbegraafplaats of ze plek hebben’. Het is allemaal tegen beter weten in, want je weet nooit bij wie je aanbelt en wat de situatie is; je weet het gewoon niet. Toen ik een paar weken geleden voor het eerst gebeld werd door de vrouw van Gerard, had ik nooit kunnen denken dat ik vandaag in het Archeon zou staan.
Later die avond rijd ik na de spectaculaire uittocht met fakkels met een lach op mijn gezicht terug naar Amsterdam. Het was een geweldig afscheid en ik weet zeker dat Gerard, waar hij ook is, met net zo’n grote lach heeft meegekeken.
'Loua (2) was een vrolijk meisje, ze had geen idee van de harde realiteit dat ze door haar ziekte niet oud zou worden'
Iede Hoorn (38) is uitvaartverzorger, auteur van Leven met de dood en bekend van zijn Instagrampagina waar hij foto’s en verhalen van uitvaarten post. Op LINDA deelt Iede twee keer per maand een bijzonder verhaal in de hoop de dood meer bespreekbaar te maken en ook te laten zien dat het meer is dan koffie met cake. Iede is getrouwd en woont samen met Chris in Amsterdam.
