Recepten

“Zo’n zeven jaar geleden plaatste ik regelmatig foto’s op Facebook van de gerechten die ik klaarmaakte. Die werden goed ontvangen, mensen reageerden enthousiast en vroegen me om de recepten. Ze vonden het er zó lekker uitzien. De hobby liep een beetje uit de hand en na verloop van tijd kocht ik een betere camera en startte ik een foodblog. Ook volgde ik een workshop foodstyling. Toen ik in 2014 mijn baan als grafisch vormgever kwijtraakte, besloot ik voor mezelf te beginnen. Als zelfstandig grafisch vormgever in de foodwereld wist in korte tijd een paar grote klanten aan me te binden. Daarnaast hield ik mijn foodblog nog bij.”

Niet verzekerd

“Op het moment dat ik als zelfstandige van start ging, sloot ik geen arbeidsongeschiktheidsverzekering af. Ik hield er geen rekening mee dat ik ziek zou worden en de kosten waren vrij hoog. Ik had een veel lager inkomen dan bij mijn vaste baan, ik kon de verzekering gewoonweg niet betalen.”

Geen ‘nee’

“Ik stond heel positief in het leven, zat vol levenslust. Mijn agenda was altijd vol en ik nam veel hooi op mijn vork. Met een boer als man draai je geen 9 tot 5-rooster, dus kwam veel van de zorg voor onze drie kinderen ook op mijn schouders terecht. Maar ik deed het allemaal. Ik kon moeilijk ‘nee’ zeggen en liet me voor een ieders karretje spannen. Alles kon, alles mocht, iedereen kon blijven eten. Ik was overal wel enthousiast voor te krijgen.”

Blauwe plekken

“In mei 2016 voelde ik me al een tijdje niet goed. Ik was moe, ik viel af en er ontstonden blauwe plekken op mijn lichaam. Op een zonnige dag zag iemand mijn benen. Diegene zei: dit kan zo niet langer, je moet eens naar de dokter toe. Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts en heb bloed laten prikken. Diezelfde middag, ik had een afspraak bij de drukkerij en had mijn telefoon op trillen gezet, zag ik dat ik talloze gemiste oproepen had van de huisarts. Toen ik terugbelde zeiden ze dat ik naar het ziekenhuis moest. ‘Overmorgen kan ik, dan ga ik’, zei ik. Ze gaven direct aan dat ik vandaag nog moest gaan. ‘Is goed’, zei ik toen, ‘maar ik kan pas om 17.00 uur’. ‘Nee, u moet nú naar het ziekenhuis gaan voor onderzoek’, was hun antwoord.”

CML

“In het ziekenhuis werd de diagnose gesteld: chronische myeloïde leukemie (CML). De dagen erna heb ik vooral veel geslapen, ik mocht eindelijk toegeven aan mijn vermoeidheid. Daarna realiseerde ik me dat ik twee keuzes had: bij de pakken neerzitten of doorgaan. Ik koos voor het laatste. Dat was niet makkelijk, ik ben heel vaak tegen een muur aangelopen omdat mijn hoofd veel meer wilde dan mijn lichaam aankon. Langzaam vond ik weer een balans.”

Gezond eten

“Ik heb mijn foodblog daarna ook weer opgepakt. Ik koos er bewust voor mijn ziekte daar niet kenbaar te maken. Mensen kwamen daar voor recepten, niet voor een zwaar verhaal. Wel ben ik anders tegen eten en ‘gezond eten’ aan gaan kijken. Ik ben geen dokter, ik leg niemand wat op. Maar als je gevarieerd eet met voldoende groenten en fruit, kom je al een heel eind. Want wat is ‘gezond’? Dat is niet ziek zijn. Ik zie jonge meisjes op Instagram, de een nog slanker dan de ander. Ze streven allemaal na slank, fit en gezond te zijn. En dat is goed, maar het is slechts de buitenkant. De binnenkant zie je niet. Het is ook belangrijk dat je ervan geniet. Eet regelmatig, eet met mate en eet bewust. En leef!”

Lees ook
Wanda (50) over haar zeldzame vorm van vulvakanker: ‘Ik werd wakker zonder clitoris’

Bloedwaarden

“Ik sta nog steeds positief in het leven, maar heb door de leukemie inmiddels wel het nodige meegemaakt. Ik ben door een mutatie helaas resistent geworden voor bijna alle medicijnen. De chemotabletten die ik nu slik zijn één van mijn laatste kansen. Ik word iedere drie maanden geprikt om mijn bloedwaarden te bepalen. In feite ben ik een tijdbom. Mijn bloedwaarden worden goed in de gaten gehouden. Op het moment dat de waarden stijgen en niet meer onder controle zijn te krijgen met medicatie, moet ik een stamceltransplantatie ondergaan. Ik krijg dan zware chemotherapie en moet in quarantaine. Mijn immuunsysteem wordt volledig platgelegd en ik krijg cellen van het afweersysteem van mijn zusje toegediend. Zij is een match. De hoop is dat dat afweersysteem goed reageert op mijn lichaam en dat de cellen me helpen erbovenop te komen. Maar of dat lukt, weten we nog niet. In die zin heb ik dan ook constant het zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen.”

Lees ook
Jildou van der Bijl over nieuwe LINDA.: ‘We wilden kanker van alle kanten belichten’

Dromen

“Ik blijf ook dromen. Ik blijf bloggen op Bon Apetit, het zou ontzettend leuk om er mijn boterham mee te verdienen. Mijn eigen kookboek uitbrengen zou ik geweldig vinden, misschien lukt dat ooit. Of koken met topkoks. Ziek blijf ik, genezen doe ik niet meer. Op de kanker heb ik geen invloed, maar wel op mijn eigen geluk. Ik word blij van eten, koken, bloggen en eten fotograferen. Maar ik moet het wel doseren. Het is fijn om een vorm van afleiding te hebben. Daardoor kan ik me op momenten richten op andere zaken dan mijn ziekte.”