Eva* (31) is na jaren samenwonen weer vrijgezel, en dat bevalt prima. Op het daten na. In sprookjes gelovende mannen die nog thuis wonen, geen gehoor meer na ‘de leukste date ooit’ of bindingsangst (bij beide partijen): ‘het is gewoon ruk.’
Toch blijft ze het proberen, want iedereen wil af en toe wat gefriemel aan het lichaam. Deze keer: de gierige man.
Eva: 'Ik zag een onbekende naam op zijn verjaardagskaart en alles viel op z'n plek'
Na mijn eerste vriendje volgde de vulploegleider van de supermarkt. Ik – 17 jaar – was slechts het meisje van de broodafdeling. “Voor jouw salaris kom ik mijn bed niet uit”, zei hij dan ook meermaals met een bulderende lach. En ik werd er nog verliefd op ook.
Met hem heb ik vele eerste keren gekend. Van de eerste keer seks kan ik me nu alleen nog maar herinneren dat het pijn deed. “Maar dat hoort erbij. Je moet gewoon doorgaan.”
Een paar maanden later stapte ik in het vliegtuig, om – jawel – voor het eerst naar het buitenland te gaan. Ik had hoge verwachtingen. Niet alleen van de reis, maar ook van onze liefde. Die daar, onder de Spaanse zon, helemaal zou opbloeien.
Ja, we hadden inderdaad nog maar driekwart jaar ‘verkering’. Maar ik keek toen al veel naar romantische komedies.
Eva: 'Hij kreeg 'm alleen omhoog met viagra en ik wist niet waardoor dat kwam'
De eerste dagen waren gezellig. Maar het geld ging – net als tijdens het boeken van de vakantie – bij alles précies door de helft. Logisch, vond ik toen. Absoluut oneerlijk, vind ik nu. Want ondertussen bleef hij mij er maar aan herinneren dat hij – als vijf jaar oudere ‘chef’ – meer munten in zijn portemonnee had zitten.
Ik wilde het vooral leuk houden, en durfde niet toe te geven dat mijn portemonnee steeds leger raakte. Tot we – met nog drie vakantiedagen voor de boeg – uit eten gingen en ik het wel op moést biechten.
Een gesprek volgde er niet, wel werd er besteld. Had ik maar meer geld mee moeten nemen, vond hij. En toen ik met een misselijk gevoel in mijn buik mijn laatste centen op het schaaltje gooide, begon hij te rekenen. “Ik probeer het al een paar keer aan te kaarten, maar meer heb ik niet”, stamelde ik nogmaals.
Al het kleingeld werd opgeteld en na een hele lange minuut zei hij: ‘Dan krijg ik als we thuis zijn nog 3 euro van je’.
Eva: 'Ik betaal 60 dollar voor een Amerikaans medium, maar durf niet op te nemen als ze belt'
Vanbinnen begon er een storm te razen. Boos pakte ik een paar munten van het schaaltje terug met de woorden “dit is mijn wisselgeld” en liep ik zonder hem naar het hotel. Die munten heb ik gebruikt om te internetten met het thuisfront. Op datzelfde moment kwam mijn toenmalige vriend langslopen: “Het was toch een grapje?”
Voor mij was het de druppel. Ik kon het kleinerende gedrag niet meer aan en had mijzelf al een tijdlang lopen ergeren, zonder dit te luchten. Die avond moest ik op de bank slapen, want ‘het was mijn keuze dat ik niet naast hem wilde liggen’. De hele nacht heb ik gehuild. Niet alleen omdat ik het nog diezelfde avond had uitgemaakt, maar ook omdat ik besefte dat ik nog drie dagen vast zat in een buitenlands hotel. Met hem.
De laatste dagen waren dan ook gemaakt gezellig. We moeten er iets van maken, was onze conclusie. En dat probeerde ik, want het was ten slotte mijn eerste keer in het buitenland. Ik ging het liefst alleen op pad, maar hij wilde de laatste dag wél samen naar het wildwaterpark. “Dan betaal ik”, aldus de man die voor mijn salaris zijn bed niet uitkwam.
*Eva’s naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. Dit artikel werd gepubliceerd op 10 juli 2023.
Eva: 'Daar lag hij dan, in de armen van mijn beste vriendin'
