Van kinderen die tijdens een Zoom-vergadering naakt het beeld in wandelen tot de klaagzang over je baas naar, jawel, je baas sturen. Gênant, maar overkomelijk.
In de rubriek Lekker Gênant delen onze lezers hun ongemakkelijkste momenten. Want hoe naar die momenten ook zijn, ze zorgen wél voor goede verhalen.
Deze week doet Anna* (26) haar verhaal.
Waar: In de club
Wanneer: Tijdens een avondje stappen
Getuigen: De leuke (buur)man en haar vriendin
Situatie: Anna denkt een leuke man aan te spreken tijdens het uitgaan. Hij komt haar wel wat bekend voor, maar waarvan nou toch?
“Hij viel me direct op, met zijn bos wilde krullen en lichte ogen. De knapste man van de club, dat was hij zeker. Ergens had ik wel het gevoel dat hij me bekend voorkwam, maar dat heb ik vaker als ik dronken ben. Er ging dus geen belletje rinkelen, ik kreeg geen error. Sterker nog: ietwat overmoedig verzekerde ik mijn vriendin dat ik zijn nummer wel even zou regelen, voordat ik zelfverzekerd op hem af stapte.”
“Mijn openingszin was misschien niet de beste, maar ik vroeg hem naar zijn leeftijd. Alles om het ijs te breken. De knappe man keek me vreemd aan, voordat hij me uiteindelijk antwoord gaf. ‘45’, zei hij, veel ouder dan dat hij eruit zag. In een andere situatie had ik hem dan vast gecomplimenteerd over zijn looks, maar de sfeer tussen ons was te ongemakkelijk. Dat had ik dronken zelfs door. ‘Echt gek, maar je komt me zo bekend voor,’ zei ik toen maar op het gesprek op gang te brengen. ‘Ja, ik ben je buurman,’ zei hij, om eraan toe te voegen: ‘Ik heb je nog in de luiers gezien!'”
“Ik was in een klap nuchter. Zat ik nou mijn bloedeigen buurman te versieren? Ik kon wel door de grond zakken! Ik besefte me ook meteen welke buurman het was: die in het huis tegenover mij en mijn moeder woonde. Voor mijn gevoel hadden we elkaar in geen jaren gezien, maar ik was in die tijd ook maar weinig thuis. Overdag lag ik vaak mijn roes van de nacht daarvoor uit te slapen om in de avond weer op stap te gaan. Daardoor liep ik hem – denk ik – altijd mis. Maar nu stond hij weer op mijn netvlies… overduidelijk.”
“Knalrood droop ik af. Mijn vriendin lachte me de rest van de avond uit, en terecht, terwijl ik hem probeerde te ontwijken. Inmiddels is het alweer jaren geleden, maar het blijft ongemakkelijk wanneer we elkaar tegenkomen. Dat gebeurt ineens veel vaker dan daarvoor. Zul je net zien. Ik heb mijn lesje wel geleerd: met een slok op spreek ik geen mannen meer aan, zeker niet als ik denk dat ze me bekend voor komen.”
De naam Anna* is gefingeerd en bekend bij de redactie.
Verpleegkundige Gulnaz blijft zoeken naar tweede schoen: 'Had de patiënt maar één been'
