BOA in coronatijd

Hoewel de meeste mensen nu thuiswerken, is dat voor de BOA’s geen optie. “Ik werk in en bij het openbaar vervoer in Amsterdam. In maart was iedereen angstig en waren de stations leeg. Maar op een gegeven moment waren mensen minder angstig en voelden ze zich beperkt in hun sociale mogelijkheden. Toen namen de groepen met mensen opnieuw toe en werd het weer zwaarder om te handhaven”, vertelt Meijer.

“Na de persconferentie was er afgelopen woensdag gelukkig meteen weer resultaat te zien. Na half negen was er bijna niemand meer op het station. Mensen hebben echt duidelijke maatregelen nodig. Die onduidelijkheid is voor niemand handig, ook niet voor ons. Als er op het centraal station niet staat dat je verplicht een mondkapje op moet, kan ik wel zeggen tegen mensen dat ze hem op moeten doen, maar dan heb ik geen poot om op te staan.”

Lees ook
Nadine is verpleegkundige in het AMC: ‘Ook wij worden coronamoe’

Gewurgd en bespuugd

Meijer geeft aan dat corona haar werk niet bepaald veiliger heeft gemaakt. “Normaal krijg je ook wel met mensen te maken die niet mee willen werken, maar nu moet je ook nog zorgen dat ze uit je buurt blijven. Een maand geleden zag ik in de metro een man die geen mondkapje op had. Toen ik hem daarop aansprak en hij alsnog weigerde, wilde hij de metro uit vluchten. Op het moment dat ik hem tegenhield, greep hij me naar de keel. Deze man probeerde mij te wurgen om een mondkapje”, vertelt ze.

“Dat maakt je angstig. Ik ben niet de enige die zoiets heftigs is overkomen in deze periode. Mijn collega werd door een man op straat in z’n mond gespuugd. Dit geeft mentaal ook een dreun”, vervolgt de BOA. “Natuurlijk ben ik bang. We hebben ook al collega’s verloren aan corona. Ik neem alle maatregelen die ik kan nemen, maar het is mijn werk. Ik doe dit al dertig jaar, en ook in een bizarre tijd als deze is het mijn taak om iets bij te dragen.”

Handhaven

Meijer zegt dat veel mensen nu wel gehoor geven aan de mondkapjesplicht. “Zo’n tachtig tot negentig procent luistert echt wel en heeft hem braaf op. Maar je houdt altijd mensen die het niet doen. Als het een eerste keer is en iemand heeft hem bijvoorbeeld onder z’n neus, dan houd ik het bij een waarschuwing. Wel registreren we zo iemand dan, zodat we een tweede keer kunnen zeggen dat we uit gewaarschuwd zijn. Dan heb je een boete van 95 euro te pakken.”

De risico’s van het vak die – met corona al helemaal – erbij horen, weerhouden Meijer er niet van haar werk te doen. “Ik houd van mijn werk. Ja, mensen komen dichtbij. Nee, het is echt niet eenvoudig. En het heeft me heus veranderd als mens. Ik ben alerter rondom anderen, al helemaal sinds dat wurgincident. Maar mijn collega’s en ik doen dit samen. En ik zou het niet anders willen. Ik hoop gewoon dat mensen in deze tijd hun verantwoordelijkheid nemen en dat ze mijn werk daarmee ook iets gezelliger houden.”

Lees ook
‘Agenten voelen zich machteloos bij aanpak van verwarde mensen’