Een jaar geleden besluit Amanda* – 38 jaar en single – dat ze haar eicellen gaat laten invriezen. Ze hoopt zo met een toekomstige partner kinderen te krijgen. Maar het loopt niet zoals ze had gehoopt.
Aan LINDA.nl vertelt ze over dit moeilijke proces.
“Ik ben nog steeds vrijgezel”, aldus Amanda. “En omdat er toch een soort houdbaarheidsdatum in zicht kwam, besloot ik mijn eicellen in te laten vriezen. Mocht ik de liefde van mijn leven nog tegenkomen, dan zou de mogelijkheid om kinderen te krijgen er toch nog zijn.”
Ze vervolgt: “Ik heb lang getwijfeld. Het is een behoorlijke investering, maar na een gesprek met mijn ouders besloten zij dit voor mij te betalen. Ik was super enthousiast en blij dat de knoop was doorgehakt en dat het zou gaan gebeuren. Had er geen moment rekening mee gehouden dat het ook heel anders zou kunnen lopen.”
Amanda schrijft zich in bij het AMC en, omdat de wachtlijsten lang zijn, bij een kliniek in Leiderdorp. “Na ongeveer drie maanden kreeg ik bericht vanuit de kliniek dat ik op consult mocht komen. Daar had ik een fijn gesprek en kreeg ik duidelijke uitleg over wat me stond te gebeuren: twee standaard onderzoeken om daarna echt het traject in te gaan.”
Het eerste onderzoek is een inwendige echo. “De gynaecoloog vroeg meteen al: ‘Waar heb jij je eierstokken verstopt’. Daar schrok ik van, maar ze stelde me gerust dat het door de anticonceptiepil kon komen dat ze wat verstopt zaten. Als ik zou stoppen met het slikken van de pil en mijn AMH-waarde (het eiwit dat wordt geproduceerd door cellen in de follikels van je eierstokken red.) zou goed zijn, dan zou het goed moeten komen.”
Tijdens het tweede onderzoek wordt haar bloed geprikt. “Niet veel later belde de arts mij op om te zeggen dat ik helaas een heel lage AMH-waarde had. Mijn AMH-waarde was 0,1 en bij 0,07 is er sprake van de overgang. Daar zat ik al dicht tegenaan. Hierdoor kwam ik nog niet in aanmerking voor het laten invriezen van mijn eicellen.” Het is een hard gelag voor Amanda. “Ik heb twee dagen huilend in bed geleden, maar daarna heb ik mezelf weer opgepept en dacht ik: ik ga er nog één keer alles aan doen.”
En dus stopt ze op advies van de artsen met alles wat slecht voor haar is. “Ik dronk geen alcohol meer en ben superveel gaan sporten. Leefde zo gezond mogelijk. Drie maanden later werd mijn AMH-waarde opnieuw gemeten, maar de uitkomst was helaas hetzelfde. Deze keer was de boodschap definitief. Maar de ergste klap had ik al gehad.”
Ondanks de bittere pil blijft Amanda positief. “Ik heb soms momenten dat ik echt baal en dat ik me voorstel hoe mijn leven zou zijn gelopen als ik mijn ware liefde eerder was tegengekomen en wel kinderen had gekregen. Maar over het algemeen merk ik dat ik er langzaam vrede mee krijg. Ik vind het echt heel shit, maar ik weet dat ik zonder kinderen ook een gelukkig leven heb. Het is fijn om de vrijheid te hebben. En soms denk ik: misschien was het niet voor mij weggelegd.”
Met alternatieven zoals adopteren is ze niet bezig. “Ik ben mijn kinderwens aan het loslaten. Als ik morgen iemand ontmoet, is er een kleine kans dat ik nog op natuurlijke wijze zwanger wordt, maar ik denk niet dat dat gebeurt.”
Haar advies voor vrouwen die nadenken over het laten invriezen van hun eicellen? “Als je 25 bent en vrijgezel heb je nog tijd zat, maar ben je 35 jaar dan zou ik je eicellen meteen laten invriezen.”
*Deze naam is gefingeerd. Amanda’s echte naam is bekend bij de redactie.
Je eitjes invriezen voor 'later', kan dat zomaar? 'Er gaat een heel traject aan vooraf'
