Kinderen

“Mag ik eerst even zeggen hoe lief ik jou vind?”, zegt Gordon tegen Daphne. Ze lacht. “Dat mag je zeggen.” Ze vindt dat ze op de reis een sterker persoon is geworden. “Zelf in het buitenland, los van mijn ouders. Heerlijk!” Ze moeten even lachen. Gordon vraagt Daphne hoe ze de toekomst ziet. “Zou je willen trouwen? Kinderen willen?” Daphne antwoordt: “Ik ben zelf gesteriliseerd. Dus ik kan geen kinderen krijgen en dat wil ik ook helemaal niet.”

Vroeger wilde Daphne wel moeder worden. “Maar toen ik er echt over na ging denken, nee, ik kan het echt niet”, vertelt ze. “Baby’s zijn ook wel echt heel erg lief. En ook wel mooi en zacht, maar ik wil altijd al tante worden eigenlijk.” Ze wil niet de verantwoordelijkheid van het opvoeden. “Opvoeden is echt… opvoeden.” Gordon vraagt Daphne waarom ze deze beslissing heeft genomen. “Nou, ik heb het ook wel een beetje aan mijn eigen moeder gevraagd. Hoe het was toen ze mij kreeg, een kind met Down.”

Zorgen

Daphne denkt dat het heel heftig en moeilijk zou zijn als ze een kind zou krijgen. “Wat voor zorgen heb je dan.” Gordon vraagt of ze bang zou zijn geweest dat haar kind ook Down zou hebben. “Ja, ook wel bang, maar het is ook wel mooi.” Ze ziet al voor zich dat mensen dan ‘mongool’ zouden zeggen. “Ja, hallo, stop eens even. Dat is mijn kind, doe normaal.” Dus lijkt het Daphne beter om ooit tante te worden.

“Ik ben echt dol op baby’s, maar niet… Als ze moeten kotsen, hier zus, dat kind is van jou, niet van mij”, grapt Daphne. Gordon moet hard lachen. “Je hebt in ieder geval mij als vriend erbij. Ze geven elkaar een knuffel en gaan weer naar binnen, waar de rest van de groep aan tafel zit. Morgen is de laatste dag en blikken ze terug op de roadtrip in België en Frankrijk.

Kijk de laatste aflevering van Down the Road hier terug.

De jongeren in 'Down the Road' zijn goudeerlijk: 'Mond dicht, Gordon'Lees ook