De oester die Evert heet

Daar ging ze, samen met Yvon om Koop een voorzichtig aanzoek te doen, of nou ja, zichzelf aan te bieden. Koops eisen aan een relatie bleken behapbaar: hij vond het gezellig als het bezoek bleef. Zo gaf Cora Maud en Nans het nakijken: zij moesten samen de oester die Evert heet nog kraken en het gebrek aan gesprekken vullen met ‘tekenen uit de natuur’ als hartjesaardappels en -walnoten, terwijl zij met haar Koop alvast een citytrip Assen of Giethoorn kon gaan plannen.

Eisenpakket

In huize Evert werd het gat dat Cora achterliet opgevuld met een voorzichtig eisenpakket van Maud. Zij wilde Evert graag in haar zone hebben, maar dan wel als hij eens wat vragen stelde. Die vragen zouden dan staan voor interesse. Je zag Evert denken: nog een taak erbij. Naast het schuiven van bergen hooi, het onderhouden van koeien en het eten van maaltijden, moest hij ook nog gaan verzinnen wat hij van de overgebleven dames wilde weten. Zijn dagen waren al zo vol. Het zou volgens hem daarom wel allemaal vanzelf gaan.

Liefde heeft aandacht nodig

We weten natuurlijk allemaal dat Maud gelijk heeft, dat dat niet zo is, dat je eten moet bereiden voor het lekker smaakt, dat je koeien moet voeren om er lekkere melk uit te krijgen en dat de liefde ook aandacht en tijd behoeft om tot wasdom te komen.

Boer zoekt vrouw: ‘Kleppie open?’ Nee, kleppie dicht!Lees ook

Teasen met Rob

Je zou Evert een dagje mee willen laten lopen met Rob, want die gooit werkelijk alles in de strijd om zijn dames het hof te maken. Eerst even goed afrossen (‘teasen’) met een baal hooi om daarna een reden te hebben de droge grashalmen uit hun haar te strijken. Rob bleek zijn dames steeds meer als merries te behandelen: goed borstelen, de manen aaien en dan met een dekentje om op stal zetten. En de dames maar hinniken en dubbelzinnige opmerkingen over de tuinslang maken. ‘Is hij lang genoeg? Hij is in ieder geval nat.’

Draaiorgel

Als er niet geaaid werd, dan toch minstens gezongen. Ik zou er kriegel van worden om elk wakker moment van de dag deel van The Supremes te moeten uitmaken. Hup daar hoorden we The Circle of Life uit de Leeuwenkoning meerstemmig voorbij komen, gevolgd door Take Me Home, Country Roads. Rob is een beetje zo’n draaiorgel dat op de markt staat en waar altijd wel een evergreen uit komt rollen. Zo’n draaiorgel waar de meeste mensen hard en met tuitende oren aan voorbij lopen. Maar je hebt natuurlijk ook maar een enkeling als een Sonja of een Wendy nodig die wel blijven staan.

Geboortegolf bij Hans

Hans leerden we deze week van zijn gevoelige kant kennen. Goed, hij verwarde Dinie en Annette nog wel even met twee blonde merries, maar daarna was het wel degelijk een prachtige tocht naar een kapel in het bos waar Hans weleens een kaarsje brandt. Dat doet hij als er getrouwd gaat worden of er een kind op komst is. Ondertussen brandde er een hoeveelheid kaarsen in die kapel waar ze in Lourdes jaloers op zouden zijn. Zou Hans’ plaatselijke kennissenkring eigenhandig de teruglopende Nederlandse geboortestatistieken aan het keren zijn?

Paardenmeisje Dinie

Kaarsen of niet, ze namen Dinies twijfels over Hans en een hernieuwd leven als paardenmeisje niet weg. Volgende week gaan we zien of ze de benen neemt en of Hans dan met Annette achterblijft. Als ik Hans was zou ik vast op een drafje naar de kapel gaan om de Here om bijstand te vragen.

Christiaan deed een Michieltje

In Limburg werd er ook al zo getwijfeld. Christiaan had de plek van Michiel vakkundig ingenomen en week geen seconde van Janines zijde. Sander ging juist telkens voor de troepen uit om het gras te maaien, de netten uit te spannen, in de stallen te timmeren en noem nog zo even een berg taken op waarmee hij Janine niet beter leerde kennen. Janine had het er moeilijk mee, want als ze Christiaan nu weg zou sturen wegens Michiel-achtige opdringerigheid, zou ze met Sander achterblijven. Wat als hij zo op afstand bleef omdat hij niets van haar moest hebben? Wat als het dan allemaal voor niets was geweest?

Muren afbreken met Janine

Ze dwong zichzelf om de confrontatie aan te gaan. Daar waren we getuige van een knap staaltje muur afbreken. Zeggen wat je denkt, wat je voelt en kijken wat er voor reactie komt. Ze had ingevuld dat hij haar niet moest en hij had ingevuld dat haar de ruimte geven door haar uit de weg te gaan, leuk was. Allebei opgelucht dat de invulling niet klopte. Even een snelle knuffel en hup, met rode konen terug aan het werk.

Kortaf

Bij Jouke gaan intussen nog steeds alle alarmbellen af. Want telkens als je denkt dat het niet erger kan worden, biecht hij nog maar weer wat onhebbelijke eigenschappen op. Als hij gestrest is, dan kan hij namelijk kortaf zijn. ‘Niet gezellig’, vatte Jouke dat samen. Tja, dacht ik. Het is natuurlijk fijn dat hij zich niet beter voordoet dan hij is, maar het voelt ook een beetje alsof hij dit allemaal opbiecht, zodat hij zich later allerlei wangedrag kan permitteren onder het motto ‘dat heb ik toch vanaf het begin gezegd, dus waarom doe je nou zo verbolgen?’

Karlijns blinde vlek?

Karlijn dacht hardop na. Haar valkuil was dat ze te snel inbond als iemand zijn mening doordrukte. Dat was zo ongeveer een van de eerste dingen die Jouke over zichzelf onthulde, zo ergens rond de voorstelaflevering: hij had een duidelijke mening en liet zich niet zomaar overtuigen. Ik hoopte dat Karlijn een online cursus ‘blinde vlekken herkennen’ aan het volgen was en de theorie snel naar de praktijk zou gaan vertalen. Of dat de volgende aflevering gaat blijken dat Jouke heus ook leuke eigenschappen heeft die dan volledig tot hun recht gaan komen. Misschien kan Hans daar ook vast een kaarsje voor gaan branden?

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Kijk aflevering 8 van Boer Zoekt Vrouw hier terug.

Boer Zoekt Vrouw: ‘Plopperdeplop moet het gaan’Lees ook