Journalist Suus Ruis (47) weet het zeker: er dolen verdwaalde geesten door haar woning. Dus belt ze een medium en laat haar huis energetisch reinigen.
Hieronder een preview van haar ervaringen.
Afgelopen herfst begon ik aan de Netflix-serie The Haunting of Bly Manor. Dat leek me een goed idee; hij was trending in Nederland en meerdere vriendinnen vonden het een aanrader.
Misschien had ik beter moeten nadenken voordat ik op play drukte. Want die vriendinnen liggen ’s nachts naast kerels van twee meter, en zijn sowieso niet zulke schijtlaarzen als ik.
Even een kleine recap: in The Haunting of Bly Manor worden bewoners van een oud landhuis geterroriseerd door de Lady of the Lake. Zij is een niet al te vrolijk type dat in de huisvijver woont en wier gezicht door omstandigheden in de loop der eeuwen is afgesleten.
Natuurlijk weet ik ook wel dat het gewoon een actrice in een vintage jurk is met een panty over haar hoofd, maar dat maakt het voor mij niet minder eng. Ik bleef er bijna in toen ze in een van de laatste afleveringen een japon had behekst en deze japon zonder iemand erin een vrouw wurgde.
Lang verhaal kort: ik deed geen oog meer dicht. Het probleem was dat ik na een paar dagen niet eens meer echt bang was voor de Lady of the Lake. Nou ja, de ochtendjas die aan mijn slaapkamerdeur hing, boezemde me wel doodsangst in omdat ik zeker wist dat hij ’s nachts tot leven zou komen om me te wurgen – die trok ik dus elke avond voordat ik ging slapen van zijn haakje om hem op de grond te gooien.
Maar het grotere probleem was iets anders. Ik voelde ineens een soort aanwezigheid in huis. Alsof ik bekeken werd en elk moment aan mijn voeten het bed uit kon worden gesleept. Misschien begon ik te hallucineren door het slaapgebrek, maar dit moest stoppen.
Dus belde ik een medium dat ik al jaren ken. Zij heeft in de loop der jaren de meest bizarre dingen voor elkaar gekregen (telefonisch een migraineaanval uit mijn hoofd getrokken, pre-Find My iPhone de gloednieuwe telefoon die ik was verloren op afstand gelokaliseerd, dat soort dingen) en kon dit vast ook wel oplossen.
Gelukkig riep zij meteen dat ik niet rijp was voor het gesticht, maar dat er inderdaad ‘iets was’. “Door je angst voor die serie heb je een deur op een kier gezet, en er hangen nu wat dolende entiteiten rond”, zei ze. “Niets kwaads, maar mensen die niet over willen of kunnen.” Allemaal leuk en aardig dat ze niet kwaad waren, maar hoe kreeg ik ze er weer uit? Het medium gaf me wat rituelen, en voor de zekerheid haalde ik er ook nog een paar van internet.
Eerste stap: de dikke witte stompkaars. Ik moest van het medium bij de voordeur beginnen en dan tegen de klok in door het huis lopen. Bij elke deur moest ik met de kaars een kruis vormen en ‘Laat het licht zegevieren’ prevelen. Ook zette ik een schaaltje Himalaya-zout in mijn slaapkamer; dat zou negatieve energie opnemen. Elke dag ververste ik het schaaltje en mikte de negativiteit in de kliko. Ik las ergens dat in je handen klappen in elke hoek van de kamer ook helpt.
Daarnaast legde ik van die belletjes uit een boeddhistisch klooster – die had ik toevallig nog voor mijn yin yoga – in elke hoek. Vervolgens liep ik elke dag met mijn schelp met smeulende witte salie door mijn appartement. En vanzelfsprekend plempte ik mijn hele huis vol met kristallen, die ik tijdens volle maan eerst op het balkon had opgeladen.
Machtig interessant, dat energetisch reinigen, maar wérkt het ook? Je leest het in LINDA.207 ‘BEHA UIT, NETFLIX AAN’. Het nummer ligt nu in de winkels en is ook online te bestellen.
Lees ook
Binnenkijken bij 'huismuts' Rachel van Sas: 'De schilder vroeg, 'Weet u dit zeker?''
