Een kerstboom met knalrode ornamenten en een glitterboa is niet voor dit interieur weggelegd. Dus ik zette mijn zinnen op natuurlijke kleuren en materialen. Maar ik vertik het om bij een of ander boetiekje vijftien euro uit te geven aan een houten kerstboompje aan een touwtje.

Ik werkte heel wat websites af, op zoek naar inspiratie. Ook Pinterest maakte overuren. Maar al snel kwam ik tot de conclusie dat ik niets écht mooi vond. Het was té glimmend, té oubollig, té kitsch of juist te normaal. Ik besloot zelf mijn ornamenten te maken. Ja, echt.

Geduld

Toen ik vol trots verkondigde dat ik de kerstboom dit jaar een DIY-project wordt, begon De Vriend te lachen. “Dan mag je vast beginnen, met dat geduld van jou.” Brutaal, maar waar. Mijn geduld is namelijk vaak non-existent. De kans dat mijn ornamenten half-af en onaangeroerd ergens in een hoek zouden eindigen, was dus best reëel. Maar iets met goede voornemens en nieuwe hobby’s beginnen in tijden van een pandemie. Dus: vooruit met de geit. Of het rendier.

Maar wat ging ik maken? Op Pinterest stuitte ik op macramé-kerststerren, guirlandes van gedroogde sinaasappels, klei-ornamenten bedrukt met stempels en kerstballen gevuld met droogbloemen. Dat allemaal moest en zou in mijn boom.

Leek

Op naar de (Scandinavische) freubelwinkel dus. Ook zette ik voor het eerst voet in een heuse wolwinkel, waar ik mijn katoendraad voor macramé-perikelen haalde. Ik durf te wedden dat de vrouw achter de kassa kon ruiken dat ik een leek ben. Maar ze moest eens weten wat er nu in de boom hangt.

Want jongens, wat een genot is dit. Van een beetje kleien en knopen word ik dus godsgruwelijk zen. Opeens had ik engelengeduld. Ik ben drie uur bezig geweest om met koekvormpjes rondjes en sterretjes uit een plak klei te steken. Ook heb ik een werkdag nodig gehad om een double hitch knot onder de knie te krijgen. Maar veel ‘hè?!’ en ‘huh?!’ verder knoop ik nu de (kerst)sterren van de hemel. YouTube en Pinterest zijn mijn beste vrienden tijdens dit kerstgekneuter.

Noeste arbeid

Echter hadden we nog geen boom. Toch vrij essentieel. Ik sleepte De Vriend (kersthater pur sang) naar het dichtstbijzijnde tuincentrum. Al snel lag er een ‘frosted’ nepboom in het karretje. 2,15 meter schoon aan de haak. Ruimte zat om ál mijn noeste arbeid in op te hangen.

Maar De Vriend besloot ook een duit in het zakje te doen. Hij wilde opeens knalrode kerstballen in de boom. Het zweet brak me uit: daar gaat mijn perfect gestylede kerstboom. “We hebben toch rode kussens?” was het argument. We hebben één kussen met een roestrode kleur. Zucht.

“Dat vloekt als een gek”, zei ik en ik liep gauw door. “Nou en. Ik leg dit nú in het karretje”, klonk het van vijf meter afstand. “Nee! Ik vind het onooglijk”, riep ik terug. Passerende winkelgangers waren bijna getuige van het einde van onze relatie. Uiteindelijk hebben we (g)een compromis gesloten: er hangen geen rode ballen tussen mijn zelfgemaakte (en super goed gelukte) ornamenten.

Lees ookDenise ontwerpt al zeventien jaar kerstkaarten: 'Het is hier gewoon driekwart jaar kerst'