Vrouwen in het Nederlandse leger die worden uitgezonden naar brandhaarden wereldwijd: veel zijn het er niet, dapper zijn ze zeker. In LINDA. ‘Hollandse Helden’ gaan journalisten Christien Jansen en Els Meyer in gesprek met zes van hen.
Alles lezen zonder de deur uit te moeten? Het volledige magazine lees je nu ook digitaal via LINDA.premium – de eerste maand krijg je gratis.
Kirsten Kocx (54) was helikopterpiloot en diende vier maanden in Bosnië (1996) en zes maanden in Kosovo (2000). Ze is getrouwd, heeft twee kinderen en vertelt over haar tijd in het leger: “Na Bosnië landden we op de militaire vliegbasis in Eindhoven. Ik werd opgehaald en moest vanuit het gras in de auto stappen. Gras. Berm – no way. Er zijn in Nederland geen mijnen, maar ik kon het niet. Durfde alleen in te stappen vanaf het veilige asfalt.
Na mijn missies duwde ik de herinneringen weg. De kapotgeschoten huizen, kerken, moskeeën en scholen. De beelden van de massagraven die we in kaart moesten brengen. De lege, doodse blikken van de mensen. De wetenschap van de intense haat tussen de bevolkingsgroepen.
Eén vlucht herinner ik me goed. Op de heenweg samen kletsend – je vliegt daar nooit alleen – maar op de terugvlucht staarden we wezenloos voor ons uit. ‘Shit hè?’, zei ik. ‘Ja’, antwoordde mijn collega. Daarna waren we stil, maar verbonden. Alleen daardoor houd je het vol.
Later word je een soort van murw. Er staan veel dingen op mijn netvlies gebrand die ik daar niet wil hebben. Maar het was daar niet alleen maar ellendig. We hadden ook lol. Er was verbroedering. Je leeft zó intens.”
“De nachtmerries kwamen toen mijn dochter zeven, acht was. Ze waren terug te leiden naar het dode meisje van dezelfde leeftijd dat ik langs de kant van de weg had zien liggen. Geboobytrapt. Haar ouders konden haar niet eens aanraken. Ik heb de slechtheid van de mens gezien, dingen die voor een normaal wezen niet te begrijpen zijn.
Inmiddels loop ik weer over gras. Het deksel gaat weer over mijn herinneringen, veilig dicht. Ik wil geen aandacht en wil al helemaal geen zielenpoot gevonden worden. Dit verhaal vertel ik alleen omdat mensen geen idéé hebben. Daarom heb ik groot respect voor mijn medeveteranen. Zijn we met elkaar, dan is er een woordeloos begrijpen. De wetenschap dat je voor elkaar door het vuur gaat, een gevoel dat met niets te vergelijken is. Kameraadschap. Mocht ik opnieuw voor de keuze komen uitgezonden te worden, om ergens anders iets goeds te kunnen doen, dan zeg ik opnieuw ja. Direct.”
De nieuwe LINDA., met daarin nog vijf verhalen van ex-soldaten, ligt nu in de winkel en kun je ook laten thuisbezorgen via onze online shop.
Lees je liever digitaal? Probeer dan een abonnement op LINDA.premium (nu de eerste maand gratis) en lees het hele magazine online, aangevuld met nog veel meer exclusieve interviews en spraakmakende verhalen.
Van Michiels diva-moment tot Linda's bungeejump blooper: dit lees je in LINDA. 'Hollandse helden'
