True-crime van eigen bodem, dat is de driedelige docu-serie ‘De pompmoord’. In 1985 wordt de jonge pompbediende Micelle Mooij vermoord in Warnsveld. Vier mannen draaien daar in 2004 voor op, maar is dat wel terecht?
“De serie gaat over opnieuw een mogelijke gerechtelijke dwaling. Het is daardoor echt een vervolg op De villamoord“, aldus Joost van Wijk die de documentaire samen met Dirk Mostert en André Nelis maakte.
Het Gelderse Warnsveld wordt in 1985 opgeschrikt door de brute moord op pompbediende Micelle Mooij. De 28-jarige caissière is doodgestoken en wordt aangetroffen naast haar auto bij het tankstation waar ze die avond nog achter de balie staat. Uit het politie-onderzoek komt in eerste instantie geen oplossing van de zaak. In 2001, vlak voor de verjaring van de moord, komt er een anonieme tip binnen. Dit leidt tot nieuwe aanknopingspunten en er worden vier mannen met een strafblad gearresteerd. Er volgt een rechtszaak en daarin worden zij eerst vrijgesproken. In het hoger beroep krijgen ze echter elk een straf tussen de zes en acht jaar.
“We hadden de originele politieverhoren”, vertelt Joost over de totstandkoming van de serie. “Je kan zien wat er is misgegaan. Door de videobanden kun je zelf als kijker een oordeel vellen.” De makers hebben voor nu De pompmoord uitgekozen, maar er zijn veel meer van dit soort zaken, legt Joost uit. Ze willen dan ook aantonen hoe het dossier rammelt en wat de veroordeling heeft betekend voor de betrokkenen. “Het is voor een normale sterveling bijna niet te doen om je zaak te herzien. Dat willen we met de serie ook aankaarten.” Bij de Hoge Raad moet je zelf aankloppen met een nieuw feit als je je zaak opnieuw wil laten openen. “Maar dat is bijna niet te doen”, vindt Joost. “Want hoe kom je daaraan als je niks met die moord te maken hebt?” De makers hebben meer zaken die bij hen op de stapel liggen en zijn ook een dossier opgestart genaamd ‘onschuldig vast?’.
Joost en zijn collega’s hebben voor de docu het tankstation nagebouwd. Daardoor maken ze alles heel visueel en kunnen ze ook illustreren dat bijvoorbeeld bepaalde verklaringen van de veroordeelden onjuist zijn. “De politie creëert heel veel mist en knipt het verhaal in stukjes. Wij hebben alle mist weggehaald in de reconstructie. Daarmee willen we alles wat de politie wil verhullen juist aan het licht brengen.”
Jänis, de dochter van veroordeelde Godfried van Haut, gelooft niet dat haar vader de moord op zijn geweten heeft. Zij komt ook aan het woord in de serie en strijdt voor gerechtigheid. “De weg naar mogelijk eerherstel is heel lang, de vader van Jänis was daar al sinds 2004 mee bezig”, vertelt Joost. Godfried’s dochter is altijd bij hem weggehouden door jeugdzorg. “Op zijn sterfbed zagen ze elkaar voor het eerst. Zij neemt de strijd nu van hem over.” Het verhaal van Jänis en haar vader laat zien hoe eindeloos de weg naar gerechtigheid is. “Deze veroordelingen sijpelen zo ver door in de levens van de betrokkenen. Er gaat heel veel leed achter schuil.”
“Bij deze zaak is het op allerlei fronten misgegaan”, concludeert Joost. “Door de docu hebben zowel de veroordeelden, als de betrokken politiemensen nieuwe inzichten gekregen. Ik zeg niet dat ze vrijgesproken moeten worden, dat is aan een rechter. Maar er is genoeg aanleiding voor een herziening.” Toch maakt de maker zich geen illusies dat er snel een uitspraak zal komen. “De reactie vanuit politie en justitie blijft uit.”
De eerste aflevering van ‘De pompmoord’ kijk je hier terug op NPO Start. De tweede aflevering kijk je op 9 februari en de derde op 16 februari bij KRO-NCRV op NPO 2 om 22.15 uur.
'Herzieningsverzoek villamoord 1998 om onwettig politieonderzoek'
