De meeste oma’s zijn dol op oppassen, maar het kan soms als verplichting voelen. Zo ook voor Marijke*, die met liefde klaarstaat voor haar kleinkinderen, maar daardoor weinig tijd overhoudt voor zichzelf.
“Soms voelt het oneerlijk dat zij wel drie dagen achter elkaar vrij is en ik niet, terwijl ik dan juist op haar kind pas”, vertelt Marijke in gesprek met LINDA.
Marijke is dol op haar kleinkinderen. De oudste is veertien, de jongste pas één. Op de oudere kleinkinderen paste ze jarenlang. Sinds de geboorte van haar jongste kleinkind vervult ze opnieuw de rol van oppas.
En dat doet ze met liefde. “Ik zeg altijd: de dagen dat ik oppas, doe ik alles wat hun moeder wil. Maar op de dagen dat ik geen oppas ben, ben ik gewoon oma. Dan krijgen de kinderen wél dat ene snoepje en gaat het er net even anders aan toe. Als ik oppas, vind ik dat ik de regels van mijn dochter moet volgen.”
Marijke past één vaste dag per week op. “Voor de andere drie kleinkinderen deed ik dat vroeger ook, dus het was logisch dat ik dat nu opnieuw zou doen. Misschien is het een keer gevraagd, maar voor ons allebei stond het al snel vast. Bij mijn oudste dochter deed ik het, en nu bij de jongste”, vertelt ze.
Marijes schoonmoeder wilde vier keer per week op kleinkinderen passen: 'Alles moest op haar manier'
Naast het oppassen op haar kleinkind werkt Marijke ook nog drie dagen per week in de zorg. “Meestal werk ik drie dagen en heb ik daarna een dag vrij, waarbij maandag mijn vaste vrije dag is. Toch gebeurt het vaak dat ik op die dag moet oppassen, vervolgens drie dagen werk en de dag daarna opnieuw moet oppassen. Dan heb ik eigenlijk een volle werkweek, zonder vrije dag tussendoor. Dat is soms best zwaar.”
Daardoor voelt het oppassen soms meer als een verplichting dan als een keuze. “Als ik met mijn jongste kleinkind ben, is het fantastisch, want het is een heerlijk kind. Maar als mijn enige vrije dag in de week opgaat aan oppassen, kan dat tegenvallen. Soms wil ik ook gewoon op de bank zitten en niets doen. Heb ik daarna een aantal dagen vrij, dan is het prima. Als dat niet zo is, vind ik het lastig.”
Marijke rekent zichzelf tot de generatie van ‘gewoon doen’. “Dat merk ik aan veel dingen. Waar mijn dochter vaak zegt hoe moe ze is, denk ik: gewoon doorgaan en niet zo moeilijk doen.”
Marijke krijgt niet betaald voor het oppassen. “Dat heb ik financieel ook niet nodig. Maar ik kan me goed voorstellen dat het, zeker als je je vrije dag ervoor opgeeft, prettig is om er iets voor te krijgen. Vooral als je dat geld hard nodig hebt. Als grootouder offer je wel een dag op zodat je kinderen kunnen werken en verdienen. Het is geen ‘werk’ om op je kleinkinderen te passen, maar je bent wel de hele dag bezig. Vaak ben ik van zeven uur ‘s ochtends tot zes uur ’s avonds aanwezig, langer dan een normale werkdag.”
Omdat Marijke in de zorg werkt, heeft ze onregelmatige diensten en minder vrije dagen. “Mijn dochter werkt meer uren, maar is veel vaker vrij. Ik moet bijvoorbeeld ook in het weekend en op feestdagen werken. Soms voelt het oneerlijk dat zij wel drie dagen achter elkaar vrij is en ik niet, terwijl ik dan juist op haar kind pas.”
Fayes schoonmoeder nam haar kinderen een dagje mee naar het zwembad: 'Hun ruggetjes waren knalrood'
Toch bespreekt Marijke dat gevoel niet. “Dat past niet bij mijn karakter; ik ben niet zo direct. Soms zeg ik tegen mijn dochter dat ik veel dagen achter elkaar moet werken, maar daar reageert ze niet echt op. Daarom laat ik het erbij. Jammer, maar zo werkt het nu eenmaal.”
Ze past met liefde voor niets op, maar wat extra waardering zou volgens haar wel op z’n plek zijn. “Ik heb twee dochters en een zoon. Mijn oudste was daar wat attenter in. Mijn jongste is meer een prinsesje. Die vindt het vanzelfsprekend en normaal dat ik oppas. Het hoeft niet groots te zijn, maar iets meer dan een simpel dank je wel na afloop zou fijn zijn. Neem een keer een bos bloemen mee of neem me mee uit eten. Dat zegt ze wel eens, maar het komt nooit tot een afspraak.”
Marijke houdt zielsveel van haar dochter. “Ik schets haar nu misschien als een vervelend kind, maar dat is ze absoluut niet. Wel denk ik dat het met haar leeftijd te maken heeft. Haar generatie vindt het vanzelfsprekend dat opa’s en oma’s voor niets oppassen. Ik vraag niet veel, alleen wat meer waardering.”
Haar jongste dochter is opnieuw in verwachting, dus voorlopig blijft Marijke de rol van oppas vervullen. “Straks heeft ze vier maanden zwangerschapsverlof. Daar kijk ik wel naar uit: dan heb ik even vakantie.”
Herken je het verhaal van Marijke? Of vraagt jouw moeder wél geld voor het oppassen terwijl je daar zelf anders tegenaan kijkt? Misschien ben je zelf oma en wil je graag betaald worden? Dan horen we ook graag jouw perspectief. Mail een korte samenvatting van je verhaal naar lezer@linda.nl met je naam, leeftijd en telefoonnummer. Wellicht nemen we dan contact met je op.
* Marijkes naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
Saskia betaalde haar moeder voor oppassen op kinderen: 'Zussen jaloers, maar het bespaarde mijn ouders geldstress'
