Filet americain, sushi en wijn zijn de voornaamste verboden vruchten die zwangeren mee smokkelen in de vluchtkoffer. Ik heb het echter gemunt op een shotje botox.
Gearriveerd in het derde trimester, is er niets meer van mijn zelfvertrouwen over. Zowel de schoonheid vanbinnen als van buiten zijn een stille dood gestorven. Dat ik twintig kilo ben aangekomen zal me een worst wezen, maar dat de flamoes, de teennagels en mijn huid klaar zijn voor een graf, vind ik kwalijk.
Wat begon als een frons op mijn voorhoofd is nu uitgegroeid tot een QR-code aan rimpels. Wie op dit moment een leuk kiekje van mij wil maken, wordt telkens naar een louche website gestuurd. Geen crème noch facial die daar nog verlichting in kan brengen, dus snak ik naar botox.
In mijn leven heb ik nog maar één keer botox gebruikt in het voorhoofd. Zeer goed bevallen kan ik je vertellen. Inmiddels vier jaar verder vind ik een herhaalrecept niet misplaatst. Maar dat mag blijkbaar niet als je zwanger bent. Laseren en zonnebankbezoekjes raadden verloskundigen ook al af. Massages mogen nog, maar hoe moet men dan liggen? Ik kan alleen nog op de zij.
Jamie Li wordt voor de derde keer moeder: 'Wat een plottwist'
Nu ik toch diep in een oppervlakkige klaagzang ben beland, draaf ik graag nog even door. Want mijn buikwandcorrectie, daterend uit 2019, is hoogstwaarschijnlijk ook naar de knoppen door deze onverwachte zwangerschap. Ik had daar wat ideeën over; om op efficiënte wijze dat nieuwe huidoverschot wederom recht te trekken. Het zit namelijk zo, na twee spoedkeizersneden (wat bij mij het geval is), ‘mag’ je het niet meer via de natuurlijke weg proberen.
Half grappend, half bloedserieus, vroeg ik daarom aan de gynaecoloog of ze bij die geplande keizersnede niet meteen even de huid strak konden hechten. “Geloof me, dat wil je niet”, zei ze. “Dat moet je echt overlaten aan een plastisch chirurg.” De gyn is er natuurlijk onder meer om baby’s gezond op de wereld te brengen, niet om navels en opengesneden buiken van moeders als een Picasso te benaderen.
Ik wilde eigenlijk doorvragen. Of de plastisch chirurg dan niet meteen kon aanhaken? Gelukkig had ik op tijd in de gaten dat je zoiets niet vraagt en dat het antwoord hoogstwaarschijnlijk ‘nee’ zou blijken.
Enfin, een (zwanger) mens mag fantaseren, niet? Ik droom namelijk ook over meteen vanuit de OK doorrollen naar een ietwat mildere behandelkamer. Die ruggenprik zit er immers al in, dus waarom niet medische kosten besparen en direct korte metten maken met die tros druiven tussen de kadetten? De aambeien zijn inmiddels op zó’n bizar hoogtepunt, die kunnen niet eens meer slinken joh. Dat moet wel operatief.
En als ze dan toch in die zone bezig zijn, misschien gelijk een klysmakuur er tegenaan knallen? De boel een beetje doorspoelen. Het zal me niets verbazen als er nog keutelresten vertoeven in mijn darmkanaal van het eerste trimester of nog van ver daarvoor.
Zie de gore wending die dit verhaal neemt als een tegengeluid. Weet dat er naast blije zwangere TikTokkers en Instagrammers, die er beeldig (nota bene aambeiloos) bij liggen op hun lichtroze yogamatten, ook vrouwen zijn met striemen tot aan de nek, obstipatie en gesmolten bekkenbodems.
Onaangekondigd bezoek is Jamie's grootste angst: 'Geef me wat tijd om de aambeienzalf en lege wijnflessen op te bergen'
Jamie Li is schrijver, presentatrice en influencer en schrijft tweewekelijks voor LINDA.nl. Van modetrends tot ouderschapsperikelen. Jarenlang maakte ze vlogs en interviewprogramma’s op haar eigen YouTube-kanaal, en werkte ze vijf jaar als lifestyle journalist voor glossy tijdschriften Grazia en Beau Monde. Ze schreef bestseller Sexy, but tired. But sexy en tweede boek No Filter.
