Ik voelde me compleet met haar om me heen. We hadden dezelfde hobby’s en interesses, het was altijd gezellig samen. Het was wij tegen de wereld, ook al was die nog zo klein. We waren het tweetal dat niet uit elkaar te halen was.

Onze vriendschap mocht vierenhalf jaar duren, totdat Liza op 5 juli 2011 overleed op negenjarige leeftijd. Ze was inmiddels met het hele gezin naar Hoofddorp verhuisd omdat haar moeder daar werk had gevonden. Ze is gestorven toen haar vader zelfmoord wilde plegen en zijn hele gezin meenam. Het werd een grote gasexplosie en het hele huis brandde af toen Liza, haar moeder, zus, vader en broertje binnen waren.

Ik was niet bij de crematie, ik heb eigenlijk nooit een goed afscheid gehad. Op dat moment was ik er niet klaar voor. Ik had sterk het gevoel dat ik er alleen voor stond, omdat niemand kon begrijpen hoe ik me voelde zonder haar om me heen. Het was makkelijker om al mijn gevoel weg te stoppen dan te rouwen en haar echt voorgoed kwijt te raken. Ik heb op mijn manier afscheid genomen door een bloem in de vijver te leggen. De vijver onder onze boom, de treurwilg is ons plekje. Daar hebben we een keer gepicknickt en altijd als ik daar loop, zeg ik even hallo.

‘Lieve Liza’, twee woorden waar ik al honderd keer een brief mee ben begonnen. Het is inmiddels al bijna tien jaar geleden dat ik je voor het laatst zag. Ik had je beter willen leren kennen en zien groeien als persoon. Ik heb nog zoveel vragen. Die zullen nooit beantwoord worden, wat misschien wel beter is. Ik heb geleerd hoe fragiel een leven is, hoe mooi vriendschappen zijn en hoe belangrijk het is om de mooie herinneringen te koesteren voor altijd. Lieve Liza, vergeten zal ik je nooit.

Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat erover. Bel 113 of ga naar www.113.nl. Stichting Zelfmoordpreventie is 24 uur per dag en zeven dagen per week bereikbaar. 

Lees ook
Wendeline herdenkt haar vader Willem: ‘Als zij het maar goed had, dan was hij gelukkig’