Voorgesprek

“Dit gebeurde aan het begin van mijn carrière, ik was toen ongeveer een jaartje bezig. Tijdens het kennismakingsgesprek met het bruidspaar kwam al naar voren dat zowel de ouders van de bruid als de bruidegom gescheiden waren. Dat kan natuurlijk. Ik vroeg hen of ze misschien een algemeen welkom wilden, zodat we niet iedereen los hoefden te benoemen, inclusief eventuele partners. ‘Ja, graag’, was het antwoord.

Ik dacht dat de kous daarmee af was, maar het onderwerp kwam steeds terug. Vooral bij de bruid. ‘Ik hoop maar dat ze zich kunnen gedragen’, ‘Ze kunnen niet goed met elkaar’, dat soort opmerkingen. Ik begreep dat hier in de familie ook niet open over gepraat werd, dus ik vroeg nog aan een collega of ik hier iets mee moest doen. Hij suste mijn onrust: de ouders van het bruidspaar kunnen zich écht wel gedragen tijdens dat halfuurtje. Ik ben een positief ei, dus ik geloofde het.”

De dag

“Het was een prachtige dag om te trouwen, maar bij aankomst zag ik meteen al spanning op het gezicht van de bruid. Onderweg naar de locatie waren er al woorden geweest tussen haar ouders, dus ze moest even bijkomen. Ik ontfermde me over haar toen ineens de bode, mijn rechterhand, binnenkwam en zei dat ik nú moest meekomen. Aan haar blik zag ik meteen dat het foute boel was.

Toen ik de raadszaal binnenliep leek het wel een scène uit een oorlogsfilm. Ze vlogen elkaar letterlijk en figuurlijk in de haren, zowel de ouders van de bruid als die van de bruidegom. Ik moest fysiek ingrijpen en heb de twee moeders uit elkaar getrokken. In een pislinke bui heb ik alle vier de ouders in een andere hoek van de zaal gezet met een waarschuwing: ‘De eerste de beste die nog één kik geeft tijdens de ceremonie, laat ik verwijderen door de bewaking’. Een van de vaders sputterde tegen en zei dat ik dit recht niet had, maar helaas: zodra ik mijn toga aantrek is het míjn trouwzaal. Het dreigement werkte: de zaal werd muisstil en we hebben de ceremonie zonder verdere problemen kunnen voltooien. Of het bruidspaar er écht van heeft kunnen genieten, is een tweede.”

Tot de dood ons scheidt?

“Het klinkt allemaal heel stoer, maar na die ceremonie heb ik staan trillen als een rietje. Toen iedereen naar buiten ging voor de erehaag, vroeg ik de bruid of ze zeker wist dat ze echt iedereen bij de rest van bruiloft wilde hebben. Ze zei: ‘Dat besluit heb ik toevallig net al genomen, alleen onze eigen ouders blijven. De aanhang gaat naar huis.’ Ik weet toevallig dat het stel nog altijd gelukkig getrouwd is, maar dat hun band met de ouders inmiddels wel kil genoemd mag worden.”

Oproep

Heb jij ook nog een goed verhaal liggen over een beroerd verlopen bruiloft? Deel het op LINDA.nl. Mail in het kort jouw verhaal samen met je naam, leeftijd, telefoonnummer en foto’s naar ellen.hensbergen@linda.nl.

*In verband met privacy is Nora een gefingeerde naam. Haar echte naam is bij de redactie bekend.

Lees ook
Saskia: ‘Mijn trouwdag? Door je rug gaan, flauwvallen én een blauw oog’