Jephtha: “Ze is een sterke vrouw en is wel wat gewend als alleenstaande moeder, maar dit is toch een ander soort uitdaging. We hebben haar zo veel mogelijk ondersteund, we zijn geen familie die in een hoekje gaat zitten afwachten.” De behandeling slaat gelukkig aan, haar moeder geneest.

Dan is het zes jaar later weer raak, deze keer bij Jephtha zelf: ze heeft een tumor van negen bij vijf centimeter in haar borst. Voor haar behandeling trekken artsen alles uit de kast: na een kleine operatie volgen chemo’s, een borstamputatie met okseltoilet, 25 bestralingen en vijf jaar hormoontherapie.

“Na de laatste bestraling stortte ik in”, vertelt Jephtha. “Ik werd beter verklaard, maar er was niet zo veel meer van me over. Mijn huid was na de bestralingen letterlijk zwartgeblakerd en psychisch was het heel zwaar. Alles kwam achteraf pas echt binnen.”

Maas

Na vijf jaar hormoonbehandelingen komt er in juli 2020 een eind aan het behandeltraject van Jephtha. Klaar met kanker,  denkt ze. Tot haar zoon Maas (7) een maand later ziek blijkt. Ze vertelt: “Maas is een echte spring-in-‘t-veld, maar hij veranderde in een lamlendige jongen met buikpijn die alleen maar wilde slapen. Na flink wat onderzoeken werden we uitgenodigd op het kantoor van de arts, zónder Maas. Dan weet je hoe laat het is.”

Het blijkt lymfeklierkanker. Jephtha: “De nacht die daarop volgde was de ergste van mijn leven. Ik dacht écht dat we Maas kwijt zouden raken. Het was gewoon verschrikkelijk.”

Lees ook
Jildou (22) overleefde kinderkanker: ‘Artsen troffen een tumor van 1 kilo aan’

Jip-en-janneketaal

Maas kan terecht in het Prinses Máxima Centrum, waar hij een operatie en een reeks zware chemo’s krijgt. Jephtha: “De eerste zes weken heb ik aaneengesloten in het ziekenhuis doorgebracht. Ik had geen keus, ik kon hem daar echt niet alleen laten liggen.” In die periode woont moeder Sonja bij het gezin in huis, om te helpen met de zorg voor de twee andere kinderen.

In het ziekenhuis proberen Jephtha en haar man om Maas zo veel mogelijk in alles mee te nemen. “We vertelden hem in jip-en-janneketaal wat er speelde. Toen ik kanker had noemde ik de tumor ‘het monster’, bij Maas praatten we over ‘zieke cellen in je buik’. We vonden het belangrijk dat hij snapte wat er met hem gebeurde.”

Prentenboek

Terwijl Maas in het ziekenhuis ligt, krijgt hij veel post en cadeaus van klasgenoten en familie. Ook van Agnita, een familievriendin. Zij illustreert elke week een klein verhaal, over Maas en een magische eenhoorn. Hij vindt de verhalen zó leuk dat bij Jephtha het idee opborrelt om er een prentenboek van te maken.

“Zo gezegd, zo gedaan. Een drukkerij schonk ons de eerste exemplaren en daar is uiteindelijk Stichting Maas uit voortgekomen. We verkopen o.a. prentenboeken om daarmee geld op te halen voor het Máxima Centrum. Maas vindt het heerlijk om hiermee bezig te zijn.”

“Toen Stichting Make-A-Wish om zijn wens vroeg, vroeg hij niet om Lego. Hij zei: ‘Ik hoef niks, ik wil geld voor kinderen met kanker.’ Geld inzamelen is wat hij nu het liefste wil. Hij denkt mee met alles en vertelt mij zelfs wat ik moet doen, haha.”

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door De avonturen van Maas (@de_avonturen_van_maas)

Magisch medicijn

Na een aantal zware maanden komt in december het verlossende telefoontje: Maas is kankervrij. Sindsdien probeert het gezin weer een beetje te wennen aan een ‘normaal’ leven. Één ding is zeker, aldus Jephtha: “Door dit alles weten we dat we als familie altijd op elkaar kunnen rekenen, wat er ook gebeurt.”

Ze vervolgt: “We proberen langzaam weer wat vertrouwen op te bouwen, want dat is helemaal weg. Je ziet overal spoken. Gelukkig gaat het goed met Stichting Maas en kunnen we daarmee deze nare ziekte omzetten in iets positiefs. We dromen groot: als de eerste mens een voet op Mars zet, willen wij het magische medicijn tegen kinderkanker hebben gevonden.”

Lees ook
Bekijk de operatievlog van Linda Hakeboom: ‘Relativeren lukt me nu niet’