We hadden een meidenavond. Dat wil zeggen: ik was een avondje alleen thuis met mijn dochters. Altijd wanneer dat gebeurt maken we er een feestje van. Ik kook iets van hun lijstje met lievelingseten en we doen dingen die anders niet mogen. Slurpen met je drinken, eten met je handen en met je mond vol praten.
Ze zijn gek op een aantal dingen die ik graag maak. Met stip op 1 staat mijn pizza, van de pizzasteen uit de houtoven in de tuin. Volgens hen de beste pizza van de hele wereld. Iets wat ze niet schromen te vertellen, zelfs niet als ze in de horeca eens een pizza eten. Denk je maar eens in hoe leuk een gepassioneerde Italiaan het vindt als hij van twee kleine meisjes te horen krijgt dat de pizza van de man tegenover hem lekkerder is dan het familierecept van zijn grootmoeder.

Andere favorieten zijn: gehaktballen, chili sin carne en ragu bolognese. Omdat we die week al twee keer pizza hadden gegeten, dat gebeurt nou eenmaal af en toe en weet alstublieft dat ze voldoende vitamientjes binnenkrijgen, werd het de bolognese. Om die echt lekker te krijgen moet je hem, nadat alles in de pan zit, nog drie uur in de oven zetten om te sudderen. Geheim van de smid: doe er wat zongedroogde tomaat doorheen voor echte diepte in je smaak.
De tijd die daardoor overbleef gebruikten we om alle drie een portret van onze kat te schilderen. We hadden tubes verf en alle drie een schilderdoekje en gingen aan de slag. Het resultaat was niet geschikt voor Sterren op het Doek, we ontberen allemaal talent, maar we hadden het wel leuk gehad en daar ging het om.
Een half uur voordat ik het diner zou uitserveren gingen ze, terwijl ik vast de tafel dekte, nog even bij een vriendinnetje uit de buurt spelen. Vlak daarna kwamen ze vragen of ze daar mochten eten, want ze aten taco’s en dat kenden ze niet.
Omdat ik geen partypooper wilde zijn, zei ik dat het prima was. Ze gaven me allebei een knuffel en vertrokken. Na twee minuten stond de oudste weer voor de deur. Vind je het echt niet erg pap? Want het is wel meidenavond. Ik zei dat ze lekker moest gaan en dat we extra de tijd zouden nemen voor het voorlezen voor het slapengaan.
En daar zat ik dan. Tussen de verfspullen, aan een tafel die mogelijk nog meer beschilderd was dan de schilderijen zelf, met eten speciaal gemaakt voor de meisjes. Meidenavond werd mij-avond.
Er kwam een appje van mijn vrouw. Hebben jullie het leuk? Ik maakte een foto van mezelf met de enorme pan pastasaus.
Vijf minuten voor we doorgaans naar boven gaan voor het avondritueel kwamen ze weer thuis. De taco’s waren niet in de smaak gevallen, dus was de moeder van het vriendinnetje zo aardig geweest iets anders voor ze te maken. En ik zou graag beweren dat ik dit had verzonnen, maar toen ik vroeg wat ze dan nu wel hadden gegeten luidde het antwoord: pasta bolognese.
Het beste van LINDA. direct in je mail? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.
