Entertainmentjournalist Eric de Munck checkt voor LINDA. wekelijks in bij een BN’er. Soms goede vrienden, dan weer collega’s… Of ze hebben elkaar juist nog nooit ontmoet. Deze week presentatrice Vivienne van den Assem (39).
Vivienne keerde terug bij RTL Boulevard na haar zwangerschapsverlof.
Even terug naar het begin: een tweede zwangerschap, in hoeverre was deze ervaring anders dan de eerste?
“Wel echt degelijk anders, al was het maar omdat ik nu een zoontje van bijna vier rond had stuiteren. Dus overdag nog een dutje doen zoals alle boeken voorschrijven, dat zat er niet meer in. En daarnaast was het ook de zomer waarin alles weer kon, zoals feestjes en festivals. Ik zag in mijn sociale leven allemaal dingen gebeuren waar ik geen onderdeel van was, dat vond ik mentaal wel echt een uitdaging. Maar fysiek ging het enorm goed en mijn leven denderde sowieso toch gewoon door omdat het nummer twee is.”

In de laatste week van augustus presenteerde jij je laatste uitzending van RTL Boulevard. Hoe enorm keek jij uit naar je zwangerschapsverlof?
“Ik zat er echt enorm op te wachten, wilde graag met verlof. En daarin gingen we meteen op vakantie. Heerlijk in de zon.” Lachend: “Hoewel ik daar met die dikke buik wel snel klaar mee was hoor. Het was vooral heel erg fijn om twee weken lekker buiten te zijn, voor we al die maanden met de kleine weer binnen zouden zitten. En ik had ook nog allemaal verbouwingsperikelen achter de rug, dus ik had nergens tijd voor en vroeg me steeds af wanneer ik dat dutje overdag nou eens zou kunnen gaan doen. Uiteindelijk ben ik ruim op tijd met verlof gegaan en kon ik echt enorm relaxed toeleven naar dat nieuwe mini-mensje.”
Op 28 oktober was ze er dan eindelijk: Anouk. Hoe voelde het voor jou om na Guus nu een dochter te krijgen?
“Wat ik vooral zo bijzonder vond zijn alle reacties die ik van vooral andere vrouwen kreeg van ‘hé het is een meisje’ en dat iedereen zo lief, emotioneel en enthousiast reageerde. Dat had ik niet direct verwacht, maar door al die lieve berichten werd ik zelf ook weer helemaal excited en dacht: het is wel echt heel speciaal dat er na een jongen nu ook een meisje is.”
Een dochter dus, dan denk ik alleen maar: er hingen ongetwijfeld 275 setjes schattige meisjeskleertjes in de kast voor Anouk?
“Eric, meisjeskleertjes zijn niet meer van deze tijd. En ik probeer het ook serieus wel duurzaam te doen, niet alles hoeft nieuw. Ik heb met vriendinnen een clubje met spullen die we elkaar steeds doorgeven. Alles wat nog bruikbaar is, gaat naar de volgende. Maar ik dacht ook dit is een nieuw persoontje, een cute meisje, dus ga ook shoppen. Ik heb me niet ingehouden.”
Vlak voor je weer ging beginnen bij Boulevard was er nóg een andere belangrijke gebeurtenis bij jullie thuis: Guus gaat naar school, hoe was dat?
“Hij was er echt aan toe om naar school te gaan. Maar hij vindt het wel lastig met alle veranderingen om nu ineens ergens anders te zijn. Guus is dol op zijn zusje, dus hij vraagt steeds: ‘waarom kan Anouk niet mee?’, dat is echt heel erg lief. Maar het is voor ons in deze nieuwe gezinssamenstelling wel een uitdaging om ineens elke ochtend om kwart over acht op het schoolplein te staan. Mijn werk en leven spelen zich voornamelijk einde middag en avond af, dus die ochtend was altijd zo relaxed, we hoefden niet enorm gehaast op te starten. Maar nu moeten we dus aan de tijd denken. En het stomme is: dat lukt ook gewoon elke dag, dus vraag me dan meteen af waarom we vroeger altijd te laat waren, haha!”
En durf het bijna niet te vragen, maar voor de ochtend komt eerst nog de nacht. Hoe gaan die?
“Oef, gebroken. Ik wilde graag weer een nachtleven, maar dit is toch echt een andere variant. En Arne is er echt goed in om te zeggen: ‘vannacht gaat Anouk echt goed slapen, want ze is in bad geweest en ze heeft lekker gegeten’, en dan zeg ik: ‘stop maar, want je schept verwachtingen die waarschijnlijk niet waargemaakt gaan worden en ben ik toch weer wakker om drie uur’. Maar ’t is echt zo clichématig, want dan ligt ze bij me zo enorm lief te zijn en denk ik: vooruit maar weer.”

Hoe is het om die uren overdag dan nu even met Anouk alleen te zijn?
“Dat voelt enorm als bonus. Omdat we tijdens de feestdagen veel met elkaar zijn geweest, ook enorm fijn, maar we zijn nu een beetje terug naar normaal. En dan is het voor mij heel speciaal dat ik dan nu nog even met Anouk kan zijn, al vliegen die uren ook echt voorbij hoor. Maar sowieso ben ik me heel erg bewust van mijn verlof. Ik richt dat zo comfortabel mogelijk in, want zo enorm vaak komt het niet voor.”
Dat verlof zit er nu dus écht op, hoe voelt het voor jou om weer terug te zijn bij Boulevard?
“Ik heb iedereen serieus enorm gemist en wilde heel graag in die studio zijn, ook als welkome afleiding van thuis, dat hoort ook gewoon bij mij. Ik kijk er wel anders naar dan de eerste keer met Guus, toen vond ik het veel spannender. Nu is mijn huishouden er meer aan gewend, ook aan mijn werkschema. Ik weet nu ook beter hoe de dagen lopen en ga makkelijker van huis, omdat ik nu zeker van ben dat ik ’t allemaal goed achterlaat. Hoe uitdagend het ook gaat zijn, met minder slaap en een ander ritme thuis, dus het gaat heus niet allemaal vlekkeloos verlopen.”
En hoe zit het met je mombrain, heb je daar nog zorgen over?
“Nou, ik hoop dus niet dat ik in de studio sta en aan een vraag begin en dan niet meer weet hoe die eindigt. Dat kan wel een paar maanden duren, dus het zal me enorm benieuwen.”

Je bent inmiddels begonnen, maar heb jij de afgelopen maanden dan ook bewust meer in een bubbel geleefd?
“Echt wel. Ik heb heus mensen gezien, maar het ook wel een beetje klein proberen te houden. Het was gewoon al druk zat met elkaar in die nieuwe modus. Maar ook dat sociale gedoe ben ik nu langzaam weer aan het opbouwen. Maar ik dacht steeds: ik doe dit waarschijnlijk nog maar één keer en vind het dan ook goed en fijn om het oprecht met elkaar te beleven. Nu ik eenmaal weer begonnen ben met werken komt het niet meer terug, je krijgt die tijd nooit meer terug. Het voelt nu ook gek dat ik weer een periode afsluit. Fijn om weer aan de slag te zijn, maar vreemd dat je zo’n verlof dan achter je laat.”
