Binnen drie weken had Veronique Pardoen (31) geen enkele haar meer op haar hoofd. Na veel uitdagingen organiseert ze nu een Alopecia Dag om vrouwen te helpen met de onzekerheden die hierbij komen kijken.
“Het is zo belangrijk dat je niet alleen negatieve verhalen leest en hoort, maar juist de positieve”, vertelt Veronique aan LINDA.
Wanneer Veronique 25 is, wordt ze wakker met een enorme pluk haar op haar kussen. “Ik dacht: ik zal wel wild geslapen hebben.” Maar tweeënhalve week later is ze al voor tachtig procent kaal. “De dokter zei dat ik pas weer terug hoefde te komen wanneer ik écht bijna kaal was, dus een week later zat ik er weer.”
Binnen drie maanden heeft ze van top tot teen geen enkele haar meer op haar lichaam. Veronique heeft alopecia universalis. “Dat was ook wel weer ideaal, het heeft me veel laserbehandelingen gescheeld”, vertelt ze lachend.
Die positieve kijk op haar aandoening heeft ze niet meteen. “Ik vond het verschrikkelijk, het was echt de hel. Ik wist niet goed hoe ik ermee om moest gaan, dus maakte er veel foute grappen erover. Maar ik voelde me echt onwijs slecht. Ik stond bekend om mijn dikke bos lange haren, en dat was in één keer weg. Ik herkende mezelf niet meer en werd knetter onzeker.”
Marloes (34) heeft alopecia areata: 'Het begon met een kale plek ter grootte van een euromunt'
Omdat zo’n onbedekt hoofd soms best koud kan zijn, draagt Veronique een haarwerk. “Maar alleen als het onder de 18 graden is. Ik heb het heel snel warm, dus is een haarwerk niet ideaal met warmer weer. Dan ga ik vaak kaal de deur uit, of draag ik een sjaal in combinatie met grote oorbellen. Dat maakt je ook net even wat vrouwelijker.”
“Mezelf dwingen om zonder pruik en wenkbrauwen naar mezelf in de spiegel te kijken, heeft me geholpen zelfverzekerder te worden. Ik kan nu in volle overtuiging tegen mezelf zeggen: ‘Wat ben ik een lekker wijf’. Vijf jaar geleden kon ik dat niet.”
Ze helpt al enige tijd ook andere vrouwen met alopecia. Zo drinkt ze een ‘kaal kopje koffie’ met lotgenoten die naar haar toe komen met vragen over deze aandoening. “We praten erover, ik luister en geef praktische tips, maar vertel ook hoe ik ben omgegaan met bepaalde situaties.” Ze krijgt veel aanvragen, er blijkt behoefte aan te zijn. Aan gespreksstof geen gebrek: “Die twee uurtjes gaan echt snel voorbij.”
Via Instagram komt ze in contact met Evelien Pabbruwe. “We weten beide wat alopecia inhoudt. Ik had universalis, nu areata (pleksgewijze kaalheid, red.) en Evelien heeft weer de andere vorm, androgenetica, waarbij je haar langzaam uitvalt.” Samen besluiten ze een Alopecia Dag te organiseren, speciaal voor vrouwen die met de aandoening te maken hebben. “We denken dat vrouwen veel baat hebben bij zo’n dag met tips, ervaringsverhalen, erkenning en verbinding.”
PREMIUM | Barbara van Beukering over alopecia: 'Ik voelde me verminkt en aangetast in mijn vrouwelijkheid'
Op 13 april dit jaar vind de eerste editie plaats, in Utrecht. Er is plek voor twintig vrouwen met verschillende soorten haarverlies. “We willen het persoonlijk houden. Zo gaan we verschillende workshops geven, zoals wenkbrauwen tekenen en sjaals knopen, maar ook op het gebied van mindset. Hoe praat je tegen jezelf in de spiegel, en hoe zorg je ervoor dat je positiever naar jezelf gaat kijken? In het begin kan het lastig zijn om naar jezelf te kijken in de spiegel en jezelf te accepteren, of snapt je omgeving niet wat je doormaakt.
We bieden een veilige setting, geen enkel onderwerp wordt gezien als een taboe. Het is zo belangrijk dat je niet alleen negatieve verhalen leest en hoort, maar juist de positieve verhalen en handvaten krijgt om ermee om te gaan. Je bent je ziekte niet, je hébt het.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Shila heeft Alopecia Universalis: 'Het verliezen van je haar is een rouwproces'
