In september deed Debbie (30) een zelfafnametest voor HPV. De uitslag was goed, maar haar lichaam niet: ze had baarmoederhalskanker. In november werden haar baarmoeder, een stukje van haar vagina, eileiders en omliggende lymfeklieren verwijderd.
Debbie: “Als je dat hoort, stort je wereld in. Ik heb twee kleine kinderen, ik kan nog helemaal niet doodgaan.”
Als Debbie in mei 2022 dertig jaar wordt, krijgt ze een oproep om een uitstrijkje te laten afnemen. Ze doet het nog niet. “Net als veel mensen dacht ik, heel naïef: op je dertigste krijg je toch nog geen kanker? Ik ben gewoon op vakantie gegaan. Achteraf gezien had ik toen al wel klachten. Ik was snel moe en bloedde als ik sex had gehad. Maar daar zocht ik niet meteen iets achter.
In september heb ik toch maar een zelftest besteld. Ik had geen zin om met mijn benen wijd bij de huisarts te gaan zitten als er – waarschijnlijk – toch niks aan de hand was.” De uitslag van de zelfafnametest is goed. Debbie zou niet besmet zijn met het humaan papillomavirus (HPV), dat onder meer baarmoederhalskanker kan veroorzaken.
Per toeval ontdekte Coco dat ze HPV had: 'Kan maar zo zijn dat ik er al 15 jaar mee liep'
Toch vertrouwt ze de klachten niet helemaal, vertelt Debbie. Dus gaat ze naar de dokter. “Toen die met een eendenbek in de weer ging, begon het meteen te bloeden. Dat was niet goed. Ik werd met spoed naar een gynaecoloog gestuurd. Uit haar onderzoek bleek dat er een tumor van anderhalve centimeter in mijn baarmoederhals zat.
Als je dat hoort, stort je wereld in. Ik dacht: ik heb twee kleine kinderen, ik kan nog helemaal niet doodgaan. Mijn kinderen gingen er elk op hun eigen manier mee om. Mijn dochter van acht was ook bang dat ik dood zou gaan, terwijl mijn zoon van vijf vrolijk over straat riep dat zijn moeder kanker had. Alsof het een lot uit de loterij was.”
In het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis wordt voorgesteld om een Wertheim-operatie uit te voeren. Daarbij worden de baarmoeder inclusief baarmoedermond, het bovenste deel van de vagina, steunweefsels en omliggende lymfeklieren verwijderd.
“Er werd wel eerst gevraagd of ik nog een kinderwens had. Ik heb altijd gezegd: ik ben gek op baby’s, ik wil er wel tien! Maar aan mijn twee mooie, gezonde kinderen heb ik mijn handen voor nu wel vol. Op dit moment voelt mijn gezin compleet. Maar dat kan over twee jaar natuurlijk heel anders zijn.”
Mariska's fertiliteitstraject mislukte: 'Een kinderwens helpt je seksleven om zeep'
Omdat ze geen kinderwens heeft, gaat de Wertheim-operatie door. Met die behandeling is de kans het kleinst dat de baarmoederhalskanker terugkomt. Eind november wordt Debbie geopereerd. “Vóór de operatie kon ik alleen maar huilen van de spanning, maar het is me alles meegevallen”, vertelt ze. “Iedereen hield ontzettend veel rekening met me.” Na vijf dagen in het ziekenhuis mag ze naar huis. Dan begint het herstel, waar ze nu nog volop in zit. “Het is nu zes weken later, maar ik ben nog steeds snel moe. Als ik de kinderen heb weggebracht en boodschappen heb gedaan, heb ik al mijn energie opgebruikt. Dat ben ik niet gewend van mezelf.”
Ook heeft ze door het verwijderen van de lymfeklieren in haar bekkengebied last van lymfoedeem: een abnormale ophoping van lymfevocht. “Daar heb ik fysiotherapie voor. Ook krijg ik de komende jaren elke drie maanden een controle. Dat blijft natuurlijk spannend – wat als ze weer iets vinden? – maar voor nu voel ik me goed. Het is een opluchting dat de kanker weg is uit mijn lichaam. Daarmee rondlopen was helemaal geen fijn idee.”
“Achteraf gezien is het allemaal heel snel gegaan: in oktober kreeg ik mijn diagnose en in november werd ik al behandeld. Maar als je er middenin zit, duurt het lang. Wachten na het uitstrijkje, na het afnemen van biopten, voordat ik gebeld zou worden over de operatie… De onzekerheid was slopend. Het wachten duurde dan maar een paar dagen, maar ook twee dagen kunnen heel lang aanvoelen.”
Fan van de zelfafnametest is Debbie niet meer. “Als ik alleen op die uitslag was afgegaan, had het heel anders kunnen aflopen. Ik zou zeggen: ga op je dertigste gewoon naar de huisarts, zéker als je merkt dat er iets anders is aan je lichaam. Als je dat spannend vindt, bijvoorbeeld bij een mannelijke huisarts, kun je dat als het goed is aangeven en gaan ze daar goed mee om. Wacht er niet te lang mee. Ook op je dertigste kan dit gebeuren.”
Annemieke kreeg baarmoederhals- en vaginakanker na HPV: 'Niemand kan je hierop voorbereiden'
