Meedoen aan Het Perfecte Plaatje op Reis vond ze een waanzinnig cadeau, nu is ze weer aan het werk, ze presenteert, schrijft en regisseert. En sinds haar dochter Toy Travis het huis uit is, heeft Tatum Dagelet wel weer zin in een vent. ‘Maar hij mag geen grote emotionele issues hebben.’
En mooi nieuws: vanaf volgende week schrijft Tatum wekelijks een column voor LINDA.nl. Wij spraken haar over de liefde, ouder worden en de verschillende generaties in haar omgeving: haar dochter én moeder.
Je stond bijna in de finale van het Perfecte Plaatje op Reis. Hoe was dat?
Tatum: “Ik kijk er met ongelooflijk veel plezier op terug. Wat een geweldig avontuur, en wat heb ik er leuke mensen door leren kennen. Fotografie is altijd mijn hobby geweest en ik dacht: als er één programma is dat ik kan winnen, is dit het. Daardoor heb ik vanaf het begin de lat voor mezelf veel te hoog gelegd, en ben ik mezelf flink tegengekomen. Ik was vaak te gestrest en krampachtig bezig. Naarmate ik ouder word, vind ik tijdsdruk sowieso steeds bezwaarlijker worden. En dat terwijl ik eigenlijk ook heel weinig geduld heb.”
Hoe gaat het verder met je op een schaal van 1 tot 10?
“Ik zou zeggen een 7, er is altijd ruimte voor verbetering, toch? Fysiek werkt alles gelukkig nog prima. Ik kom net terug van een workout in het park. Mijn zus Dokus heeft een eigen sportbedrijf en ze geeft meerdere keren per week groepslessen. Als het even kan, pik ik die lessen mee. Voor de lol geef ik iedere maandagochtend zelf ook een BBB-les. Het is fijn voor mijn lijf, maar ik voel dat het vooral goed is voor mijn mentale welzijn. De endorfine en de dopamine die ik aanmaak als ik lekker in de buitenlucht aan het zweten ben, is weldadig en maakt mijn hoofd leeg.”
Je dochter is onlangs uit huis gegaan, en nu woon je alleen. Hoe bevalt dat?
“Toy eet hier nog gemiddeld drie keer per week, hoor maar het klopt, ik woon voor het eerst in mijn leven alleen, en ik ga proberen de tweede helft van mijn leven een beetje leuk en zinvol in te richten. Het is tijd voor meer zelfontwikkeling en een vleugje spiritualiteit. Ik vind het spannend en zie ongekende mogelijkheden. Alleen al voor de vrijgekomen slaapkamer. Elke dag verzin ik iets nieuws voor die ruimte. De ene keer wil ik er een schilderkamer van maken, ik heb de spullen al van zolder gehaald, de andere dag denk ik over een yogakamer, maar ik heb niks met yoga, en het volgende moment heb ik het ingericht als een kleding-inloopkamer. Vooralsnog staat er nu alleen de was er te drogen.”
Wil je wel weer een man?
“Ik sta zeker weer open voor daten en het lijkt me leuk iemand te ontmoeten, maar aan samenwonen moet ik niet meer denken, ik vind het heerlijk zo op mezelf. Tenzij we een heel groot huis tot onze beschikking hebben waar ik ook een plek voor mezelf kan inrichten.
Ik ben zo gewend om ’s ochtends in alle stilte mijn eerste kopje koffie te drinken, en met de deur open te kakken, haha. Ik kan me zelfs voorstellen dat mensen besluiten tot gescheiden slaapkamers, een goede nachtrust is een must voor mij en gesnurk naast me kan ik echt niet meer aan.
Zes jaar geleden strandde mijn relatie met ex voetballer/commentator Daniel de Ridder, maar we zijn nog heel goede vrienden. Hij is ook erg betrokken bij mijn dochter en dat vind ik fijn en belangrijk. Hij is een heel stabiele persoonlijkheid met wie ik goed kan praten. Na Daniel heb ik nog een paar kortere relaties gehad met verkeerde mannen. Het is echt nog niet zo eenvoudig om een leuke kerel op mijn leeftijd te vinden. De echt leuke hebben al een vrouw, veelal blijven de ‘probleemgevallen’ over. Mocht ik een nieuwe man krijgen, dan vind ik het belangrijk dat hij zichzelf een beetje goed verzorgt, geen grote, emotionele issues heeft en niet verslaafd is. Ik heb gewoon geen zin meer in ‘gedoe’ binnen een relatie.
Ik wil niet dertig oproepjes in mijn telefoon zien met ‘Waar ben je nu?’ terwijl ik aan het werk ben. Ik wil niet elk detail overleggen, van het wasmiddel dat we gebruiken tot hoe laat we gaan eten. Ik wil lucht en ruimte. Maar ook liefde, sex en geborgenheid.
En ik ben ook klaar met jaloezie. Van de kant van de mannen, maar ook van die van mezelf. Ik heb in relaties gezeten waarbij er sprake was van ontrouw, en daardoor ben ik wantrouwig geworden. Dat vind ik een heel nare eigenschap van mezelf en ik wil dat niet meer.
Mijn vader zegt altijd: alle kerels gaan vreemd. En dat zal best maar ik vind geestelijk vreemdgaan, het liegen, het stiekem appen, veel erger dan fysiek vreemdgaan. Ik wil niet meer achterdochtig zijn.
En ik wil ook geen ongelijkwaardigheid meer waarbij de een veel meer energie in de relatie steekt dan de ander. Mijn ultieme droom is een boerderij in een warm land met veel dieren.”
Vind je het erg dat je naar de vijftig kruipt?
“Nu is alles op mijn 48ste gelukkig nog in orde. Al moet ik toegeven dat ik niet 100 procent blij ben als ik na een late avond ’s ochtends naar mijn verkreukelde hoofd in de spiegel kijk. Bijtrekken kost steeds meer tijd, haha. Voordat ik uit bed kom, lig ik eerst vijf minuten mijn gezicht te bindweefselen. Dat helpt. Echt. Fillers durf ik niet, een beetje botox en haren verven wel. Een heel gladgetrokken gezicht is niet mijn ding.
En wat ik heel fijn vind, is dat ik geestelijk wijzer word, niet alles hoeft meer. Ik kan me ook veel beter verplaatsen in anderen, durf makkelijker fouten toe te geven. Ik wil een goed mens zijn en iedereen vriendelijk behandelen. Vroeger kon ik nog weleens in woede ontsteken als ik het gevoel had dat me onrecht werd aangedaan. Als ik nu boos ben op iemand, steek ik thuis een kaarsje aan en strooi ik in gedachten goud en goede energie zijn of haar kant op. Dat helpt, meestal is de boosheid dan zo verdwenen.
Ik zet ook vaker klassieke muziek op als ik met mijn fiets de deur uitga. Ik schijn iets heel vriendelijks uit te stralen met Mozart of Chopin in mijn oren. En als je een positieve uitstraling hebt, benaderen anderen jou ook veel vriendelijker.”
Is je moeder qua ouder worden een goed voorbeeld voor je?
“Nee, helaas. Mijn moeder vindt haar leven niet leuk. Al zo lang ik me kan herinneren is ze niet gelukkig. Dat is behalve voor haar ook voor mijn twee jaar oudere zus Dokus en mij zwaar geweest. We hebben veel voor haar moeten zorgen en doen dat nog steeds. Nu heeft ze uitgezaaide darmkanker en straks gaat ze dood en heeft ze nooit van dit leven genoten. Dat voorbeeld wil ik mijn kind niet geven. Ik heb sowieso veel gezorgd in het leven. Het lijkt me heerlijk als ik ook eens een beetje verzorgd word, dus een zorgzame man is welkom, al zal dat wel weer niet lukken want daar ben ik veel te zelfstandig voor.”
De eerste column van Tatum lees je vanaf donderdag 20 juli op LINDA.nl
