Een echte oorzaak voor de vruchtbaarheidsproblemen wordt niet gevonden. Het stel begint aan IUI (zes behandelingen) en ivf (twee behandelingen), maar beide zonder resultaat. Na zeven jaar zijn ze er, eerlijk gezegd, gewoon klaar mee. Mariska: “Ons leven stond volledig in het teken van ziekenhuisbezoeken, hormonen en pijnlijke puncties. We hadden daar genoeg van en wilden weer genieten van wat we al wél hadden.”

Lees ookYvette wilde jarenlang een kind: ‘Maar toen-ie er was, wilde ik hem wegdoen’

Weg spontaniteit

Natuurlijk vindt Mariska het verschrikkelijk dat het zo moeizaam gaat en dat ze moesten stoppen, maar de continue spanning en onzekerheid werden simpelweg te veel. “Je hangt tussen hoop en angst in, je moet jezelf steeds weer voorbereiden op teleurstelling. Dat is ontzettend vermoeiend.”

Daarnaast veranderde het intense traject ook het seksleven van Mariska en Hans. “Vrijen gebeurde heel doelmatig, bijna met de agenda ernaast. Het plezier gaat er dan wel vanaf, kan ik je vertellen. Spontane sex kwam nog amper voor.”

Sowieso voelde Mariska zich minder vrouwelijk sinds de start van het het fertiliteitstraject. Ze vertelt: “Het proces is op veel momenten zo kil en ongemakkelijk. Je ligt open en bloot voor tientallen mensen, van gynaecoloog tot coassistent. Je intieme zone gaat van een warme en seksuele plek naar publiek en functioneel terrein. Ik vergelijk mijn buik en bekkengebied met een lege en koude fabriek. Een plek die op slot zit, waar geen plaats is voor plezier en liefde. Ik durf het wel een soort trauma te noemen, ja.”

Herontdekken

Eind 2020 is Mariska vastbesloten om die kant van zichzelf terug te vinden. “Ik wil niet alleen leren hoe ik weer kan genieten van sex, maar ook hoe ik weer van mijn hele lichaam kan leren houden.” Inmiddels is ze anderhalf jaar verder en is er van die ‘koude, lege fabriek’ niets meer over. “Ik heb er hard aan gewerkt en er is extreem veel veranderd”, aldus Mariska. Dankzij yoga, ademhalingsoefeningen en een yoni ei heeft ze haar lichaam kunnen herontdekken.

“Dat was echt niet meteen makkelijk. Heel heftig juist”, vertelt ze. “Je voelt alles ineens tegelijk, dat is confronterend. Maar hoe vaker ik rustig met mijn eigen lichaam bezig was, hoe beter ik kon onderzoeken wat fijn voelde. Zonder kinderwens of ander doel, puur om te ontdekken. Dat maakte het verschil. Ik kreeg er weer plezier in en kon mijn voorkeuren ook beter naar mijn partner communiceren.”

Taboe

Toch merkt ze dat er buitenshuis nog best een taboe op ligt. “Misschien nog wel groter dan het taboe op ongewenste kinderloosheid. Je begint er niet zomaar over tijdens een kringverjaardag, natuurlijk. Het is spannend om hier zo publiek over te praten, maar ik merk dat dit de enige manier is om het gesprek gaande te krijgen. Soms nog met wat gehakkel, maar dat is prima. Het gaat om de openheid.”

Mariska adviseert stellen die ook in een zelfde situatie zitten om heel goed naar zichzelf te luisteren. “Echt, wees lief voor jezelf”, pleit ze. “Praat met elkaar en zoek op tijd externe hulp als je daar behoefte aan hebt. Het risico is zo groot dat je uit elkaar groeit en te weinig je behoeftes aangeeft. Maar weet vooral ook dat je hier niet alleen in bent. Het ligt niet aan jullie, het is gewoon ontzettend zwaar.”

En, benadrukt ze, dat advies geldt niet alleen voor mensen wiens fertiliteitstraject niet verloopt zoals gewenst. “Er zijn nog wel honderd andere redenen waardoor je misschien niet goed kunt genieten van je seksualiteit. En voor allemaal geldt: blijf er niet mee lopen. Zoek hulp, hoe fucking eng dat ook is. Je hoeft het niet alleen te doen.”

Lees ookVan vulva tot vagina en labia majora: we leggen nog één keer uit wat precies wat is