Ah, l’amour. Niets fijner dan een hevige verliefdheid of steady relatie, maar helaas is niet alle sprookjes een goed einde beschoren.
In de rubriek ‘Bedrogen Vrouw’ spreken we vrouwen die door alle leugens het bedrog niet (meer) zagen.
Vandaag vertelt Imani* (31) haar verhaal.
Duur relatie
6 jaar
Type bedrog
Routineus vreemdgaan
“Kevin was de beste vriend van mijn broer. Toen we allemaal nog op school zaten kwam hij regelmatig bij ons over de vloer. Ik was toen stiekem al verliefd op hem, maar het werd pas jaren later wat. Ik was door het dolle heen. Hij was in mijn ogen helemaal geweldig en ik had eindelijk een relatie met mijn eerste crush.
Het was wel lastig dat hij zich moeilijk kon binden. Vaak zocht hij ruzie zodat hij er dramatisch vandoor kon gaan, om vervolgens weer toenadering te zoeken. Een knipperlichtrelatie, waarin hij duidelijk de overhand had. We brachten vooral tijd door met zijn familie, niet de mijne, en als ik dingen wilde doen zonder hem kon hij dat al snel lastig vinden.”
“Door mijn PCOS-diagnose lag een zwangerschap helemaal niet in ons toekomstbeeld, maar ineens was het zo. Ik wilde het kind graag houden, omdat ik niet wist of dit ooit nóg eens zou lukken. Hij wilde het laten weghalen. We gingen uit elkaar omdat we het niet eens werden. Dit was voor mij de start van een langdurige depressie.
Aan het eind van de zwangerschap was hij ‘gewend’ aan het idee en kwam-ie weer bij me terug. Ik was depressief en een bom van hormonen, dus dolblij met zijn komst: ik wilde dit kind niet alleen ter wereld brengen. De bevalling verliep goed en ons kind kwam gezond ter wereld. Goed nieuws, dacht ik.
Nog geen vijf weken later kwam ik erachter dat hij met een andere vrouw ging. Hij wilde me iets laten zien op zijn telefoon en tegelijkertijd kwam er een berichtje van haar binnen. Ik vroeg meteen wat dat voorstelde, maar hij probeerde me voor de gek te houden. Hij spiegelde alles wat ik zei en hield die ontkenning zo lang vol dat ik hem uiteindelijk geloofde.”
“Dat patroon bleef helaas hangen. Het was overduidelijk dat hij vaker met haar afsprak, maar hij verzon altijd wel iets waardoor het niet zijn schuld was. Het lag altijd aan mij, of aan die andere vrouw. En als het met de een ‘uit’ ging, vond hij wel weer een ander. Er schijnen in totaal zestien vrouwen geweest te zijn in al die jaren, al heeft hij nooit een affaire écht toegegeven.
Toch had ik de kracht niet om bij hem weg te gaan. Ik worstelde nog altijd met die depressie en had naast hem niet echt veel mensen om op terug te vallen. Ik voelde me alleen en afhankelijk, daar maakte hij gebruik van. Hij kon namelijk ook heel goed praten. Als we ruzie hadden, was hij de beste in het lijmen en toegeven dat hij fout had gezeten. ‘Deze keer ga ik het echt anders aanpakken’, dat werk. Ik was daar heel vatbaar voor, al denk ik achteraf: ik had allang weg moeten zijn.”
“Toen onze oudste bijna vier jaar was, wilde hij wel een broertje of zusje voor haar. Het lukte, ondanks de PCOS, dus ik was dolgelukkig. Bij deze zwangerschap was hij meer betrokken dan bij de eerste. Ik had er een goed gevoel over. Helaas herhaalde de geschiedenis zich.
Aan het eind van de zwangerschap bleek Kevin alweer een nieuw vriendinnetje opgedaan te hebben. Vijf weken na de bevalling – alsof hij de klok er gelijk op had gezet – vertrok hij weer. Zogenaamd omdat hij vond dat we een ‘broer-zus-relatie’ hadden, maar via zijn bankafschriften zag ik dat hij geld uitgaf aan hotelkamers. Hij had gewoon een nieuw avontuurtje.”
“Hij probeerde daarna nog een keer bij me terug te komen, maar zijn gedrag escaleerde. Hij begon mij uit het niets te beschuldigen van vreemdgaan – de ironie – en werd daarbij ook fysiek. Toen was het voor mij echt klaar, huiselijk geweld was de grens. Ik zette hem het huis uit, maar zat er vervolgens wel helemaal doorheen. Via de praktijkondersteuner van de huisarts kreeg ik hulp, maar het is zwaar geweest.
Met gemengde gevoelens kijk ik terug op de afgelopen jaren. Ik voel me vooral enorm dom: hoe heb ik het zover laten komen? Op dit moment is het contact met Kevin best goed, hij komt regelmatig langs voor de kinderen. Vaak probeert hij mij weer voor zich te winnen, met zielige verhalen over zijn huidige vriendin. Hij hoopt dat ik hap, maar die fout ga ik niet meer maken. Ik wil de komende jaren rust en stabiliteit voor de kinderen. Mannen laat ik links liggen.”
*Wegens privacyredenen is de naam van Imani gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Ben jij ook ooit bedrogen en wil je jouw verhaal (anoniem) delen op LINDA.nl? Mail in het kort jouw ervaringen samen met je naam, leeftijd en telefoonnummer naar ellen.hensbergen@linda.nl.
Lees ookEx besmette Rachel en haar baby met een soa: 'In een jaar tijd bevallen, bedrogen én gescheiden'
