Als Petra Helms (62) in de overgang komt, krijgt ze last van stemmingswisselingen en slapeloosheid. Het middel Femoston zorgt ervoor dat ze het plezier in het leven weer terugvindt. Afgelopen december krijgt ze echter te horen dat ze met het middel moet stoppen.
Het risico op kanker wordt dan te groot. Toch overweegt ze om het opnieuw te gebruiken, omdat haar overgangsklachten weer in alle hevigheid terug zijn.
“Ik had enorm last van stemmingswisselingen en was heel onrustig”, vertelt Petra over het moment dat ze in de overgang belandde. “Het ene moment was ik vrolijk, het andere moment verdrietig of boos. Dan kon iedereen de boom in. Bovendien had ik last van slapeloosheid. Het was niet te doen, niet voor mij maar ook niet voor mijn omgeving.”
De klachten zijn zo ernstig, dat ze een afspraak maakt met haar huisarts. “Ik kreeg Femoston en er ging een wereld voor me open. Ik werd mezelf weer. Had geen last meer van onrust, opvliegers en stemmingswisselingen.”
Maar dan wordt ze afgelopen december gebeld. “Het was mijn nieuwe huisarts. Hij nam mijn dossier door en zag dat ik al vijf jaar Femoston gebruikte. Het vond dat ik daarmee moest stoppen. Na vijf jaar neemt de gevoeligheid voor kankercellen namelijk toe. Ik zei dat ik niet gelijk wilde stoppen, maar een maand wilde wennen aan het idee. Een maand later slikte ik de laatste hormoonpil.”
Mentale klachten door de overgang vaak niet herkend: 'Ik heb daar huilend gezeten en gesmeekt om medicatie'
Dat lijkt een paar maanden goed te gaan, maar twee maanden geleden keren haar overgangsklachten terug. “Alsof ik de overgang vijf jaar heb uitgesteld. Ik ben opnieuw onrustig, heb last van hartkloppingen en soms lijkt het alsof mijn oren in de fik staan. Niemand ziet het, maar ik voel het wel. Vooral de stemmingswisselingen vind ik vervelend. Het ene moment gaat het prima. Het andere moment zit ik met gebalde vuisten aan tafel en weet ik niet wat ik ermee aan moet. Het lukt me niet altijd om me gedeisd te houden. Dat is jammer, want dan is de toon meteen gezet.”
Hoe het nu met haar gaat? “Het is erg vervelend, maar het is te dragen.” Binnenkort gaat Petra opnieuw het gesprek met haar huisarts aan over de mogelijkheden rondom haar klachten. “Als het nog erger wordt, dan overweeg ik om weer te beginnen met Femoston. Ook al verhoogt dat de kans op kanker. Maar misschien zijn er andere opties. Dat moet ik nu gaan onderzoeken.”
Ze wil zichzelf opnieuw terugvinden én hoopt dat het taboe op het onderwerp verdwijnt. “De overgang is een ondergeschoven kindje. Mijn moeder heb ik er bijvoorbeeld nooit over gehoord. Ik weet niet eens of ze in de overgang heeft gezeten. Het is zo’n belangrijk deel van het leven van de vrouw. Het is jammer dat er zo weinig over wordt gesproken.”
Dit artikel is onderdeel van het LINDA.-dossier over de overgang. Meer weten?
Disclaimer: dit artikel gaat over een persoonlijke ervaring. Heb je zelf lichamelijke en/of – mentale klachten? Raadpleeg dan altijd je (huis)arts.
Caroline Tensen: ‘Ik wilde gewoon alleen maar in bed liggen onder een dekentje en niemand zien’
