De zwangerschap van Nikita van der Klein (29) is spannend. Haar eerste kindje is na zeventien weken stil geboren en tijdens haar tweede zwangerschap heeft ze exact dezelfde klachten. Alleen nemen de artsen haar niet serieus.
In de rubriek Werpsterren deelt een moeder sterren uit voor haar zwangerschap, bevalling en kraamweek. 1 ster staat voor de ultieme nachtmerrie, 5 voor het perfecte sprookje.
“In 2019 ben ik na zeventien weken bevallen”, vertelt Nikita. Het is op alle mogelijk denkbare manieren een slechte ervaring. “Ik had veel klachten, veel pijn in mijn buik, maar de artsen namen mij niet serieus. Onderweg naar mijn werk braken plots mijn vliezen en een dag later is mijn zoon stil geboren.”
Een jaar later raakt ze opnieuw zwanger. “Ik had dezelfde klachten. Het voelde alsof ik met een bowlingbal tussen mijn benen rondliep. Ik gaf dat aan bij de gynaecoloog, maar werd opnieuw niet serieus genomen. Het zou bandenpijn zijn of bekkenpijn, maar zo voelde het niet.”
Dus gaat ze zelf op onderzoek uit. “Op het internet las ik dat mijn baarmoederhals mogelijk te kort zou zijn. In het ziekenhuis heb ik geëist dat ze mijn baarmoederhals zouden opmeten. Toen ze dat uiteindelijk deden, zeiden ze dat het in orde was. Maar volgens het internet was die lengte helemaal niet oké.”
Nikita vraagt om een verwijzing naar het AMC, maar hoe ze er ook op aandringt, ze krijgt ‘m niet. “Toen ik met pijnklachten op de spoedafdeling terecht kwam, heb ik me door hen laten doorverwijzen. Drie dagen later kon ik alsnog terecht in het AMC. Ik was nog maar zestien weken zwanger, maar ik had al enige ontsluiting.” Ze blijkt baarmoederhals-insufficiëntie te hebben, een zwakte van de baarmoederhals. “Ik kreeg een noodcerclage, een soort hechting van de baarmoedermond om te voorkomen dat ik al zou bevallen. De kans dat het goed zou komen, was volgens de artsen klein. Omdat ik ook een hematoom (een ophoping van bloed in een bloedvat, red.) in mijn baarmoeder had zitten, spraken ze de verwachting uit dat de bevalling snel op gang zou komen.”
Nikita mag naar huis, maar moet haar dagen in bed doorbrengen. “Ik mocht er alleen uit om te plassen en om te douchen.” Het zijn angstige tijden. “Veel zwangere vrouwen vertrouwen er na twaalf weken op dat het allemaal goed komt. Dat vertrouwen had ik niet. Ik kon niet van mijn zwangerschap genieten en wilde niks kopen voor de babykamer. Ik was bang dat ik straks weer zou bevallen van een dood kindje en dat ik dan met al die spullen zou zitten.”
Vivianne lekte meer dan drie dagen vruchtwater: 'Ik begon te hallucineren'
Volgens de gynaecoloog is het een wonder als ze de 24 weken haalt. “Uiteindelijk heb ik het tot 35 weken gered. Toen braken mijn vliezen uit zichzelf. We gingen naar het ziekenhuis, waar de intake werd gedaan door een student. Hij was ontzettend zenuwachtig en stond te zweten, terwijl ik mijn weeën aan het weg puffen was.”
Tekst gaat verder onder de foto.
Nikita blijkt al zes centimeter ontsluiting te hebben. “Om 21.45 uur ging ik persen en om 22.45 was onze dochter Nynne er. Zo bizar, zo onwerkelijk. Ze liep voor op de groei en alles zag er goed uit. Dus ze mocht meteen naar ons en hoefde niet in een couveuse. Dat was een magisch moment.”
Isabelle werd overvallen door een stortbevalling: 'Ik had een totaalruptuur'
Nikita, haar partner Jelle en Nynne brengen de kraamweek door in het ziekenhuis. “Omdat Nynne te vroeg geboren is, moest ze uit voorzorg aan de antibiotica. Ze had last van geelzucht, waardoor ze uiteindelijk onder een blauwe lamp moest. En destijds zaten we midden in de tweede coronalockdown, waardoor we maar één bezoeker per dag mochten ontvangen. Aan de ene kant was dat jammer, aan de andere kant zorgde dat er wel voor dat we lekker met zijn drieën konden cocoonen.”
Het gaat goed met het jonge gezin. “Nynne is inmiddels twee en een echt meisje.” Hoe ze op het avontuur terugkijkt? “Ik vind het een wonder dat het is gelukt op deze manier. Het is jammer dat ik niet meer heb genoten van mijn zwangerschap en dat ik nauwelijks foto’s heb. En ik had graag twee kinderen gehad, maar ik weet niet of ik dit nog een keer ga doen. De volgende keer gebeurt er gegarandeerd precies hetzelfde. Het enige verschil is dat we het nu weten en dat het dus geen spoedgeval gaat worden, maar dat ze met twaalf weken of eerder al een cerclage kunnen zetten om dit te voorkomen.”
Heb jij ook een bijzonder bevallingsverhaal? Mail je naam en verhaal in een paar zinnen naar lezer@linda.nl onder vermelding van ‘Werpsterren’ en wie weet lees je straks jouw verhaal terug op LINDA.nl.
Nastassja schuifelde puffend en persend over de galerij: 'Zei andere flatbewoners nog gedag'
