We appen de hele dag door, maar soms komen dingen daar ook plotseling ten einde. In deze rubriek delen LINDA. lezers het laatste appje dat ze met iemand uitwisselden: van vrienden tot lovers, van exen tot ouders.
Vandaag de beurt aan Thirza (28), die het laatste appje met haar opa deelt.
“Mijn opa en oma waren, zoals iedereen dat van hun eigen grootouders vindt, de allerliefste. Ik liep de deur plat bij hen. Lekke band op weg naar school? Ik belde opa en hij pikte me op. Logeren? Blijven eten? Een dagje weg? Ik deed het graag met opa en oma en kon overal met hen over praten – tot mijn verliefdheden aan toe. Toen ik een paar jaar geleden naar een andere stad verhuisde kon ik ze niet meer wekelijks bezoeken, maar ons contact bleef gelukkig heel goed. In mijn hoofd bleven ze eeuwig 60 jaar oud, maar tijdens de pandemie bleek dit toch helaas écht anders te zijn.
Lange tijd waren opa en oma best nonchalant omgegaan met alle maatregelen. Ze vonden gezelligheid belangrijk en deden vrij laconiek over de anderhalve meter afstand en groepsgroottes. Omdat ze lange tijd inderdaad niet ziek werden, dachten ze eigenlijk dat het wel los zou lopen. Zelf was ik iets voorzichtiger: ik had een risicoberoep en wilde geen besmetting op mijn geweten hebben. In oktober 2021 was het dan toch raak, opa en oma raakten besmet.
Wat is het laatste appje dat jij ooit van een ex, vriendin of familielid kreeg?
Opa werd als eerst opgenomen in het ziekenhuis, oma volgde drie dagen later. Daarna moesten ze ongeveer tegelijkertijd naar de IC. Oma kon daar na een paar dagen weer weg omdat het goed ging. In mijn laatste appgesprek met opa sprak ik nog de hoop uit dat ze samen naar huis zouden kunnen, daar hoopte hij ook op. Helaas mocht het niet zo zijn.”
“Op een gegeven moment moesten we afscheid van hem komen nemen, maar dat kon natuurlijk niet zoals je het eigenlijk zou willen. We mochten maximaal met zijn tweeën tegelijk op bezoek, en alleen met een beschermende jas, bril en mondmasker op. Heel bizar, ik kan me ook bijna niet meer herinneren hoe dit precies ging. We hebben daarna nog gebeeldbeld, maar nog geen twee dagen later was hij weg.
Rilana (49) ging nog één keer naar het strand met haar zus: 'Eigenlijk kon het niet meer'
Het regelen van de begrafenis was ook anders dan anders, heel veel moest online. Je mist dan toch het contact met anderen. Mijn oma zat de eerste maanden na zijn dood in een soort roes, en daarna vond ze het enorm spannend om het huis uit te gaan. En covid was ineens een héél serieus iets geworden, we mochten er geen grappen over maken en de anderhalve meter werd strikt gehanteerd. Inmiddels hoeft ze zich daar niet zo’n zorgen meer om te maken, maar haar wereld is zonder opa sowieso een stuk kleiner geworden.
Ik denk nog vaak aan opa. Het gemis gaat niet weg, maar gelukkig zijn er veel prachtige herinneringen. Ons Whatsapp-gesprek wil ik niet verwijderen, ook al is zijn telefoonnummer inmiddels gedeactiveerd. Ik vind het fijn om iets ’tastbaars’ van hem te hebben. Toen mijn oudste zus ging trouwen heb ik van opa’s oude blouse haar something blue laten maken, een lint voor om haar boeket. De vrouw die dat maakte, heeft toen van diezelfde blouse ook een jurkje gemaakt voor mijn dochter, waarvan ik toen in verwachting was. Dat was een verrassing, heel ontroerend. Het jurkje is nog veel te groot, maar ligt boven te wachten tot ze het kan dragen. Een mooie manier om hem te herinneren.”
Heb jij ook een bericht waar een bijzonder verhaal achter schuilt? Mail dan naar ellen.hensbergen@linda.nl met een screenshot van dat laatste appje, een korte samenvatting van de situatie, je naam en leeftijd. Misschien nemen we dan contact met je op voor deze rubriek.
De laatste appjes van Hillien en haar moeder: 'Toch even één lichtpuntje'
