Heb jij ooit een verschrikkelijke streek geleverd bij een goede vriend(-in)? Was jij vroeger de nachtmerrie van je ouders en leraren? Of heb jij ooit de relatie met een ex-lief niet zo netjes afgehandeld?
In de rubriek ‘Niet trots op‘ delen vrouwen de dingen waar ze achteraf tóch een beetje spijt van hebben. Vandaag de beurt aan Sharon (44). Zij maakte ooit haar leraar scheikunde aan het huilen tijdens een repetitie.
“Op de middelbare school had ik scheikunde – een vak dat me totaal niet lag. Wat ik ook probeerde, het landde niet. Met een vakgemiddelde van 4.5 raakte ik er niet gemotiveerder op. En dat mijn leraar – we noemen hem even meneer Fransen – een absolute hork was, hielp niet mee. Eentje van de oude stempel: streng, bot en niet per se sympathiek.
Daarnaast had meneer Fransen de gewoonte om tijdens schriftelijke overhoringen en repetities continu door de klas te wandelen. Van voor naar achter, tussen de rijtjes door, hij zat geen seconde stil. Iedereen vond het superirritant, maar als we er iets van zeiden deed hij daar precies niets mee. Hij bleef stug doorwandelen. Na een half jaar was de klas er klaar mee en besloten we gezamenlijk een beetje te gaan rellen.”
Wilma (52) haalde haar luxe diner 'gratis' bij de zelfscan: 'Ik zag mijn kans'
“Het begon klein, met af en toe dingen verstoppen tijdens proeven of onnozele dingen antwoorden. Maar naarmate de tijd vorderde, werd het getreiter erger. De orde verstoren tijdens overhoringen, stiekem van blaadjes wisselen, proeven verkloten… Geen extreme dingen, maar wel buitengewoon irritant. We zagen dat meneer Fransen het steeds moeilijker vond om onze klas onder controle te krijgen, hij klaagde zelfs bij de adjunct. Dat gaf ons natuurlijk een onoverwinnelijk gevoel, want we gingen gewoon door. Dit vak was toch al verloren in mijn ogen.
Het ‘kookpunt’ kwam tijdens een belangrijke repetitie. Meneer Fransen wandelde zijn rondjes, as usual, tot een andere docent aanklopte met een vraag. Hij liep naar de deur en vervolgens naar de gang om deze te beantwoorden. Op dat moment maakte ik de impulsieve beslissing om de deur op slot te draaien en hem buiten te sluiten – het scheikundelokaal was namelijk een van de weinige lokalen met een slot. Hij was natuurlijk meteen boos en eiste dat we hem binnenlieten, maar dat deed niemand. Iedereen lachte en deelde hun antwoorden met elkaar.
Ik denk dat hij echt wel drie, vier minuten buiten heeft gestaan. Op een gegeven moment was hij zo wanhopig dat de tranen hem in de ogen sprongen. Toen vond ik dat machtig mooi, maar als ik het nu vertel schaam ik me echt kapot. Oké, die man was geen feestje om als docent te hebben, maar dit was gewoon gemeen. Echt treitergedrag. We hebben hem uiteindelijk weer binnengelaten, maar je kunt je voorstellen dat het nooit meer écht leuk is geworden in die les.”
Karin: 'Uit pure nijd en wraak trok ik dat kind keihard aan zijn haren'
