Als Najat (43) in 2015 ineens een slap been heeft, vermoedt ze dat het te maken heeft met de ruggenprik van haar bevalling. Tot haar hele rechterhelft tijdelijk gevoelloos wordt: een voorbode van MS.
Twee jaar later volgt die diagnose ook. “Een mokerslag”, vertelt Najat, die nu te zien is in de campagne van het Nationaal MS Fonds.
Haar eerste reactie is struisvogelen: kop in het zand steken en doen alsof het niet bestaat. “Zodra ik iets las over MS kreeg ik buikpijn en wilde ik er niets van weten. Ik zag mezelf al helemaal in een rolstoel verdwijnen, raakte helemaal gefrustreerd van mezelf. Jarenlang was mijn man degene die info opzocht over de ziekte, zodat we wel op de hoogte waren.”
Najats situatie blijft lang stabiel, maar de laatste maanden merkt ze achteruitgang. Haar been heeft minder kracht en ze heeft last van vermoeidheid, concentratieproblemen en pittige bijwerkingen van de MS-remmende medicatie.
“Het fluctueert gelukkig, ik heb goede en slechte dagen”, vertelt ze. “Maar tegenwoordig moet ik een wandelstok gebruiken als ik wat langer wil wandelen. Ik ben een paar keer goed gevallen, omdat ik struikelde over mijn eigen voet. Gewoon hup, uit het niets. Ik was altijd gek op hardlopen, maar dat gaat gewoon niet meer. ”
De onzekerheid is het moeilijkste van MS. “Het is niet zo dat je de diagnose krijgt en dan weet waar je aan toe bent. Nee, je moet steeds verder inleveren. Steeds iets meer, en je weet niet wanneer. Dat maakt de acceptatie zo moeilijk, denk ik. Ik ben iemand die altijd bezig is, altijd zorgt en voor anderen klaarstaat. Dat zulke dingen niet altijd meer lukken, is confronterend.”
Najats geloof is haar houvast, en haar man en zoons (13 en 9) staan altijd klaar om te helpen. “MS heeft de band met mijn familie sterker gemaakt. Ik communiceer beter met mijn man, we zijn naar elkaar toegegroeid. En toch kan het soms moeilijk zijn. Ik kan hen nooit écht uitleggen hoe het voelt, wat er gebeurt in mijn hersenen. Ik ben niet alleen, maar het kan wel eenzaam voelen.”
(Foto: Joshua Rood)
Bij de vraag of ze nog iets wil meegeven aan de LINDA.nl-lezer, moet ze even nadenken. “Het is niet MS-gerelateerd, mag dat ook?” Natuurlijk. “Ik zou vooral tegen mensen willen zeggen: wees lief tegen een ander. Je kan nooit in iemands hoofd kijken, dus je weet niet waar ze doorheen gaan. Wees goed voor elkaar.”
Carlien (38) over leven met MS: 'Lang getwijfeld of ik wel moeder durfde te worden'
