Maar ze blijft met haar gezondheid kwakkelen. En dan blijkt het helemaal mis te zijn: “De ziekte was uitgezaaid naar mijn botten.”

Ongeneeslijk ziek

Het is een enorme klap. “Mijn vriend was bij me toen ik het nieuws kreeg. Ik was als verdoofd. Hoe moest ik dit aan mijn kinderen en aan mijn ouders vertellen? Op de parkeergarage barstte ik in huilen uit. In tranen heb ik Karim ten huwelijk gevraagd.”

Ze rijden rechtstreeks door naar haar moeder. “Toen we aanbelden, zei ze vrolijk: ‘Wat leuk dat jullie langskomen’, maar ze zag meteen aan mijn gezicht dat het geen leuk bezoek zou zijn. Mijn oudste kinderen, toen vijftien en negentien, waren er toen we thuiskwamen. De jongste, destijds tien, kwam later uit school. Samen vertelden we het slechte nieuws. Daarna heb ik mijn vader gebeld en die kwam meteen langs. Het was een dag van huilen en bij elkaar zijn.”

Zwaar jaar

Ingerid en haar gezin hebben een zwaar jaar achter de rug. “De eerste twee maanden werd ik elke ochtend verdrietig wakker. Maar ik probeerde het zo gewoon mogelijk te houden. Iedereen had de behoefte om thuis te zijn. We hebben het heel goed met elkaar. Als de kinderen en mijn partner weer binnendruppelen, ben ik gelukkig.”

Na die twee maanden wordt het leven weer relatief normaal. “Gek genoeg went het. De grootste schrik ebde weg en ik kreeg weer een beetje vertrouwen. Met goede medicatie kan ik mijn leven hopelijk lang en in goede gezondheid rekken.”

Huwelijk

Tussen twee belangrijke scans in trouwt ze met Karim. “Het was de meest fantastische bruiloft die je je voor kan stellen. Op 1 september trouwden we in een prachtig kapelletje vlakbij Utrecht. Daarna dineerden en borrelden we met elkaar. Op 4 september vierden we ons eigen festival met foodtrucks, een cocktailbar en dj’s. Dat was enorm bijzonder. Ik voelde me goed, maar leefde op pijnstillers. Daarna stortte ik in.”

Na de bruiloft hoort Ingerid dat de kanker ook is uitgezaaid naar haar longen. Zeven weken geleden begint zemet een nieuwe chemotherapie. Haar toekomst is onzeker: “Ik heb volgende week een scan. Daar zie ik enorm tegenop. Maar slaat ‘ie aan, dan kan ik mijn horizon weer verbreden.”

Tekst gaat verder onder de Instagram-post.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Ing Leeft met Kanker (@ing_leeftmetkanker) 

Helen Dowling Instituut

Niet alleen Ingerid, maar ook haar gezinsleden, krijgen psychologische ondersteuning bij het Helen Dowling Instituut (HDI). “Ik voel me enorm schuldig tegenover mijn kinderen. Ik weet dat ik hier niks aan kan doen, maar ik wil ze een onbezorgde jeugd geven en dat lukt niet. Gelukkig word ik hierin begeleid door het HDI. Ik ben daar onder behandeling, mijn kinderen niet. Maar ik heb daar zo’n fijne psycholoog: zij kent ons hele gezin. Als een van de kinderen het lastig heeft, mag die gewoon met mij mee.”

Het is volgens haar dan ook goed nieuws dat de Nationale Postcode Loterij het HDI één miljoen euro heeft geschonken. Met dat geld gaat het instituut, in samenwerking met KWF Kankerbestrijding, 24 gespecialiseerde psychologen opleiden, het aantal zorglocaties opschalen en 3600 extra mensen helpen. “Iedereen in Nederland met kanker zou gespecialiseerde hulp moeten krijgen. Of in ieder geval de keuze krijgen of ze hier wel of geen gebruik van maken.”

Lees ookAndries tatoeëert (gratis) 3D-tepels bij vrouwen na borstkanker: 'De reacties zijn waanzinnig'