“Waar is je bezem en je puntmuts dan?”, krijgt Lunadea (42) wel eens te horen als ze vertelt dat ze heks is. Maar hekserij is niet dat sprookjesachtige beeld dat mensen ervan hebben, zo vertelt ze.
Lunadea: “Het is voor mij echt een levenswijze.”
Heks
Lunadea weet het moment nog goed waarop ze voor het eerst met hekserij in aanraking kwam. “Ik was negentien en met een jongen in gesprek, en ineens zei hij: ‘Jij bent een heks’. Ik schrok ervan en dacht: is dit iets positiefs of negatiefs? Hij legde toen uit wat het inhield. Ik ging gelijk boeken bij de bibliotheek halen om me te verdiepen. Ik ben altijd bezig geweest met spiritualiteit, maar dit kende ik nog niet. Het voelde alsof er een puzzelstukje op z’n plek viel. Ineens begreep ik mezelf.”
“Voor mij is hekserij een levenswijze. Ik voel me verbonden met de natuur en ben ook een onderdeel van de natuur”, legt de 42-jarige uit. “Ik voel de levenskracht in de natuur en daar werk ik mee. Ik ga elke dag even naar buiten om te wandelen of te mediteren, dat doe ik bij het bos vlakbij mijn huis. Dan ben ik me echt even bewust van de natuur, bijvoorbeeld dat me opvalt dat sommige blaadjes ineens open zijn. Het is makkelijk om je te laten meeslepen door de hectiek van de maatschappij, maar ik probeer daar mijn rust in te vinden.”
Lunadea en rituelen
Iets waar heksen ook veel mee bezig zijn, zijn rituelen. “Hoewel die voor mij ondergeschikt zijn, hoor”, geeft Lunadea toe. “Maar ik sta stil bij de maan- en seizoensveranderingen, bijvoorbeeld als het herfst of volle maan wordt. Ik probeer me er dan bewust van te zijn wat er dan in mij verandert. Heksen vieren de acht jaarfeesten: de acht opeenvolgende feesten die een kringloop door het jaar volgen.
De meeste mensen vieren Pasen of Kerst uitgebreid, maar veel heksen dansen bijvoorbeeld om de meipaal tijdens Beltane, het jaarfeest op 1 mei, om het begin van de zomer te vieren. Het is tevens een oude landbouwtraditie om met midzomer om de meipaal te dansen. Dat is de tijd van het jaar dat alles op het land is gedaan en er tijd is voor festiviteiten.
Zelf vier ik al jaren midwinter met mijn gezin, dat start op 21 december met het Germaanse feest Yule. Mijn kinderen weten niet beter dan dat ik een heks ben en vieren het graag met mij mee. Het is rond de kersttijd, dus er staat dan óók een kerstboom. Maar ik zie dat dan als een yuleboom. En ik zet een kaarsje voor het raam, een punt van licht om de terugkeer van het licht naar te begeleiden.”
Vertrouwen
Lunadea houdt zich bezig met traditionele hekserij, zo vertelt ze. “Dus geen Wicca of moderne hekserij. Ik zie het niet als een religie, maar als een levenswijze. Ik werk niet in goden of godinnen. Traditionele hekserij is voor mij een manier om mijn eerbied voor en verbondenheid met de natuur uit te drukken, zonder grote rituelen. De magie zit in kleine alledaagse dingen.”
“Hekserij brengt mij vertrouwen en zekerheid”, besluit Lunadea. “Ik was vroeger erg verlegen, maar door deze levenswijze voel ik me heel krachtig. Het biedt me zingeving, dat zie ik ook bij mijn studenten die ik leer over hekserij. Het kan je rust brengen. Ik voel me verbonden met de natuur en mijn voorouders, we zijn een gevolg van het verleden. Daar sta ik als heks bewust bij stil en dat voelt heel krachtig.”
Susan Smit voert actie voor een Nationaal Heksenmonument: 'Dieptepunt van vrouwenhaat'
