Eva Heerdink heeft aardig wat sterfgevallen van dichtbij meegemaakt. Ze weet daarom als geen ander hoe belangrijk het verwerken daarvan is. Om anderen te helpen in hun rouw, maakt ze nu ‘shadowbox-altaartjes’, een fenomeen uit Mexico.
Het zijn doosjes met daarin allerlei elementen verwerkt die doen denken aan de overleden persoon. “Wat mij betreft mag er best wel wat meer over de dood gepraat worden”, vertelt Eva aan LINDA.nl.
“Als ik mensen vertel wat ik doe, vinden de meesten het maar eng. Maar dat is het helemaal niet. Ik geloof dat als je dood gaat, je teruggaat naar de bron. Het is niet iets duisters, het loopt parallel aan het leven.” Op jonge leeftijd overleed Eva’s vader, haar broertje werd doodgeboren en ook een schoolvriendje stierf. Haar gevoelens daarover, kon Eva maar moeilijk kwijt. Totdat ze in aanraking kwam met de Mexicaanse cultuur. “Daar hoort de dood bij het leven. Sterker nog, het wordt zelfs gevierd tijdens Día de Muertos (Dag van de Doden, red.).”
Día de Muertos is een landelijke feestdag in het Midden-Amerikaanse land. Het feest heeft iets weg van Allerheiligen en Allerzielen, maar dan veel uitbundiger. Families maken een altaar voor overledenen en koken lekkere gerechten. Ze gaan dan ook langs de graven om daar een bordje weg te zetten.
“Deze traditie heeft mij ontzettend geholpen in mijn eigen verwerking. Ik kwam zo ook in aanraking met de shadowbox-altaartjes. Ik vond dat zo’n mooie manier om iemand te herdenken, dat ik ze ook zelf ben gaan maken.”
Eva maakt niet alleen shadowbox-altaartjes op aanvraag, maar organiseert ook workshops. “Hierbij kunnen mensen dan zelf een box maken. Het is een soort lotgenotenmiddag. Er kan worden gelachen, maar ook gehuild. Het is echt verwerking.” Om dit te kunnen doen, heeft Eva ook een opleiding gevolgd.
“Hoewel ik makkelijk over de dood praat, blijft het een zwaar onderwerp. Soms neem ik verhalen over levens echt mee naar huis. Dan moet ik eerst heel mijn kamer opruimen voordat ik verder kan met het volgende altaartje.” Voor Eva is het maken van de altaartjes en het geven van de workshops overigens pas het begin. “Ik zie het als mijn missie dat er meer over de dood wordt gepraat. Er rust echt een zwaar taboe op, terwijl het gewoon bij het leven hoort.” Op de vraag of Eva zich ooit voor de klas ziet staan om over het thema te vertellen antwoordt ze: “Wie weet.”
Barbara Sloesen deelt bijna-doodervaring: 'Ik voelde de aarde trillen'
