Corrie (77) is vrijwilliger, Amjad (24) vluchteling uit Syrië. Ze leerden elkaar zeven jaar geleden kennen via Buddy to Buddy, een platform dat nieuwkomers koppelt aan stadsgenoten. Sindsdien zijn ze dikke maatjes, met een bijzonder verhaal.
Wat begon als een kennismakingsspel groeide uit tot een vriendschap die hun levens veranderde. Aan LINDA. vertelt het duo over hun goede band.
Zeven jaar geleden vluchtte Amjad met zijn vader uit Syrië. Hij was toen zeventien en op zoek naar veiligheid – maar ook naar vrijheid om zichzelf te zijn. “Vanaf mijn dertiende wist ik dat ik op mannen val, maar in Syrië mocht dat niet. Ik moest naar psychologen, kreeg medicijnen om ‘weer hetero te worden’.” In Nederland hoorde hij via een vriendin over Buddy to Buddy, een organisatie die nieuwkomers koppelt aan stadsgenoten op basis van gelijkwaardigheid en gedeelde interesses.
Corrie was op dat moment al actief als vrijwilliger. “Ik heb op Lesbos in vluchtelingenkampen gewerkt, maar uiteindelijk merkte ik dat ik me ook in Nederland wilde inzetten.” Tijdens haar eerste kennismakingsevent van Buddy to Buddy zag ze Amjad staan. “Hij stond een beetje alleen in een hoekje. Een onzekere, verlegen jongen. Ik dacht meteen: jou moet ik hebben.” Voor Amjad valt Corrie ook direct op: “Ik zag haar staan en het voelde meteen vertrouwd. We zijn toen meteen op elkaar afgelopen.”
Het klikte al snel. “We moesten elkaar vragen stellen in het Engels of met handen en voeten”, vertelt Corrie. Amjad lacht: “Ik was heel zenuwachtig, maar Corrie stelde me gerust en we begonnen vragen aan elkaar te stellen.” De eerste gelijkenis was snel gevonden: ze zijn allebei vegetariër. “Ik had nog nooit iemand ontmoet die dat ook was”, zegt Amjad. “We kletsten meteen alsof we elkaar al jaren kenden.”
De twee spraken vaker af en leerden elkaar écht kennen. “Hij vertelde op een gegeven moment dat hij op mannen valt”, zegt Corrie. “Maar dat wist ik allang. Dat maakte voor mij helemaal niks uit.” Voor Amjad was die acceptatie nieuw en overweldigend. “Ik was zo bang, ik begon te huilen en trillen. Zij was de eerste aan wie ik het vertelde. Corrie zei gewoon: ‘Ja? Wat is daarmee aan de hand?’ Dat was het mooiste antwoord dat ik me kon wensen.”
Corrie gaf hem een Delftsblauw beeldje van twee kussende mannetjes en nam hem op zijn achttiende verjaardag mee naar Amsterdam. “We gingen naar het Homomonument”, vertelt Amjad. “Voor het eerst in mijn leven zag ik een regenboogvlag die niet kapot werd gemaakt. De teksten op het homomonument ontroerden mij, ik voelde me eindelijk vrij en geaccepteerd. We kochten armbandjes in de regenboogkleuren. Het was de mooiste dag van mijn leven.” Corrie herinnert zich dat moment ook nog goed. “Amjad straalde. Hij was zó blij, zó zichzelf. Dat was geweldig om te zien.”
Hun band is sindsdien alleen maar hechter geworden. Amjad woont in Amsterdam en Corrie in Zutphen, dus ze zien elkaar daardoor minder vaak. Maar ze blijven in elkaars leven. “Mijn hele huis staat vol met kleine cadeautjes van Corrie”, zegt hij. “Ze is er altijd bij, ook al is ze er fysiek niet.” Corrie voegt toe: “Als hij afstudeert of in een toneelstuk speelt, ben ik erbij. Ook heb ik goed contact met zijn ouders, die ik binnenkort weer ga opzoeken. Ik ben zo trots op hem.”
Voor Corrie is het traject met Amjad een verrijking geweest. “Ik heb nooit gedacht dat ik iets bijzonders deed. Ik was gewoon mezelf. Maar toen Amjad zei dat die ene dag in Amsterdam de mooiste uit zijn leven was, besefte ik pas wat het voor hem betekende.”
Inmiddels is Amjad actief geworden in de queergemeenschap als activist. “Ik wil anderen geven wat Corrie mij gaf: de ruimte om te zijn wie je bent.” En Corrie? Zij is trots. “Ik heb hem niet aan het handje meegenomen. Hij heeft het allemaal zelf gedaan. Ik stond alleen af en toe naast hem om de weg te wijzen.”
Hun vriendschap is het bewijs dat leeftijd, afkomst, opvoeding en taal er niet toe doen. “Iedereen kan maatje worden”, zegt Corrie. “Ik kan het iedereen aanraden, je leert ook veel over jezelf. En met Google Translate kom je al een heel eind. Verder hoef je niks te kunnen, alleen te luisteren. Er gewoon zijn. Als je kunt lachen, kun je samen lachen. En als je kunt huilen, kun je samen huilen.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Dit artikel is onderdeel van het LINDA. en LINDA.meiden dossier Eenzaamheid. Het hele dossier lees je hieronder.
Lotte (40) is het maatje van Omar (8): 'Op school heeft hij nu ook wat leuks te vertellen in de kring'
