Tijdens de bittere kou in februari regelde Marnix Geus tijdelijk onderdak in een hotel voor de dakloze Amsterdammer Paul. Inmiddels zijn de twee bevriend én heeft Geus permanent onderdak voor hem geregeld.
Aan LINDA.nl vertelt hij dat het leven Paul toelacht.
In februari hebben we elkaar gesproken over Paul. Dankzij jou kon hij tijdens de koude winterdagen in een hotel overnachten. Ook zamelde je geld voor hem in. In de tussentijd is veel gebeurd, toch?
“Er is ongelooflijk veel gebeurd. Paul kon twee maanden in een simpel hotel verblijven en ik haalde 30.000 euro op. Ik vond het spannend om te vertellen dat het geld niet alleen voor hem was, maar dat ik het voor meer mensen wilde gaan gebruiken. Dat vond hij juist geweldig.
Niet lang daarna werd hij opgepakt. Blijkbaar gebeurt dat vaker als cellen leegstaan. Daklozen hebben altijd wel een paar duizend euro aan boetes openstaan: voor bedelen, buiten slapen, dat soort dingen. Ze krijgen een gebiedsverbod dat ze overtreden en aanmaningen zien ze niet binnenkomen, want ze hebben geen adres. Zo stapelt het zich op.
Dat hij in de gevangenis belandde vond ik behoorlijk schokkend. Zelf schrok hij er ook van. Met name de eerste periode, waarin het arrestantenregime geldt, was pittig. Hij zat 22 uur in zijn cel en mocht één uur per week bezoek ontvangen. Ik ging bij hem langs. Praatte met hem vanachter het glas door een telefoon. Hij kalmeerde en accepteerde de situatie. Hij belde mij elke dag vanuit de gevangenis. Best bijzonder. Zelfs mijn moeder spreek ik niet elke dag.”
Tekst gaat verder na de LinkedIn-post.
Ex-dakloze Stephanie-Joy (35) over bedelen: ‘Geef eten of drinken in plaats van geld’
En Paul is inmiddels weer vrij?
“Op 6 september hebben we hem opgehaald en naar zijn huurstudio in Maastricht gebracht. Op de tweede dag had hij al een sollicitatiegesprek, voor een functie als conciërge in datzelfde pand. Hij is aangenomen en zorgt ervoor dat het schoon en veilig blijft. Dat gaat goed.”
Kun je spreken van een vriendschap?
“Zeker. De startpositie was ongelijkwaardig. Ik bood hem op straat een hotel aan. De weldoener tegenover de zielige persoon. Dat is een situatie waar je niet in wil zitten. Het is mooi als dat doorbroken wordt. Dat gebeurde bij ons toen hij een strippenkaart van de Coffee Company op straat vond. Hij belde me op. Wilde me op koffie trakteren. Hij bestelde een – volgens hem idiote – latte macchiato met havermelk voor me, haha. Dat was symbolisch voor hoe ons contact veranderde. Ik leerde van zijn veerkracht, zijn pure emoties en manier van in het leven staan.”
Hoe gaat het met zijn andere sociale contacten?
“Terugkomen in onze samenleving blijft lastig: je wordt altijd achtervolgd door vroeger. Incassobureaus, de Belastingdienst. Maar Paul spreekt – na jarenlang geen contact te hebben gehad – weer met zijn zus. En een oude liefde van vroeger. Dat is belangrijk: zowel wonen, als werk, familie en liefde weer op rij hebben. Dat helpt je.”
Je hebt niet stilgezeten en veel meer voor Paul weten te bewerkstelligen.
“Samen met mensen die al langer met hem omgingen, deskundigen en experts heb ik het WhatsApp-groepje ‘Hoe is het nu met Paul?’. We hebben ervoor gezorgd dat hij weer een BSN-nummer heeft. Daklozen worden vaak gerold. Dan zijn ze hun portemonnee en hun identiteitsbewijs kwijt. Omdat ze ook geen adres hebben, kom je dan in een rare toestand terecht waarin je als het ware ongedocumenteerd bent. Zonder adres kun je geen identiteitsbewijs aanvragen en zonder identiteitsbewijs kun je geen huurcontract tekenen.
Met behulp van de case manager die hij in de gevangenis kreeg toegewezen, hebben we een BSN-nummer voor hem geregeld. Ook hebben we een huurwoning voor Paul kunnen regelen in Maastricht, ver van zijn geliefde Amsterdam.”
Wat bijzonder. Paul zal wel erg blij zijn.
“Absoluut. Af en toe laat hij een traantje. Rond zijn verjaardag had ik een oproepje gedaan op LinkedIn in de hoop dat mensen hem een verjaardagskaart zouden sturen. Hij kreeg een halve zak kaarten van over de hele wereld. Heel bijzonder. Hij noemt zichzelf weleens gekscherend een celebrity-dakloze.”
En je hebt je niet alleen hard gemaakt voor Paul, maar met jouw stichting The Present Movement heb je ook veel voor anderen voor elkaar gekregen.
“Het viersterrenhotel Kimpton de Witt stelde vijf kamers ter beschikking voor daklozen, vertelden ze me enigszins beschaamd. Zelf vonden ze het weinig. Ik vond het juist veel. We zijn het project ROOM FOR CHANGE gestart. Inmiddels doen er al vijf hotels mee. Dit willen we gaan opschalen zodat aankomende winter dertig hotels meedoen. Zo kunnen we 300 economische daklozen van de straat halen. Als dat werkt, dan willen we dat ook in andere steden en het buitenland gaan doen.
Paul is heel trots. Dit alles is uit hem voortgekomen. ‘Dit komt ook een beetje door mij’, zegt hij dan. Dat vindt hij fantastisch.”
Marnix Geus regelt verblijf van een week voor dakloze Paul én haalt 28.000 euro op
